Pinapalaganap Ko ang Aking gawa sa mga bansang Hentil. Sa buong sansinukob ay kumikislap ang Aking kaluwalhatian; ang Aking kalooban ay nasa pagpapakalat ng mga tao, lahat ay pinakikilos ng Aking kamay at isinasagawa ang kilos na Aking pinapalaganap. Magmula ngayon, papasok Ako sa isang makabagong panahon at dadalhin ang lahat ng tao sa ibang mundo. Kapag bumalik Ako sa Aking “lupang tinubuan,” magsisimula Ako ng isa pang bahagi ng gawa na nasa orihinal Kong plano, upang ang tao ay humayo nang higit pang malaman ang tungkol sa Akin. Isinasaalang-alang Ko ang sansinukob sa kabuuan nito at nakikita na[a] ito ay isang magandang pagkakataon para sa Aking gawa, kaya’t naglalakbay Ako paroon at parito upang gawin ang Aking bagong tungkulin sa tao. Tutal naman, ito ay isang bagong panahon, at nagdudulot Ako ng bagong gawa upang dalhin ang maraming tao na bago sa panibagong panahon at upang palayasin ang marami sa mga dapat Kong alisin. Sa bayan ng dakilang pulang dragon, nagsasagawa Ako ng isang yugto ng Aking gawa na hindi maarok ng tao at magdudulot sa kanila na manginig sa hangin, pagkatapos noon ay marami ang tahimik na maaanod paalis sa pag-ihip ng hangin. Ito ay ang “giikan” na nais Kong linisin; ito ay ang Aking hangad at ito rin ay Aking plano. Ito ay dahil maraming masasamang nilalang ang tahimik na lumipat habang Ako ay kumikilos, ngunit hindi Ako nagmamadali na sila ay palayasin. Bagkus, marapat Ko silang hawiin sa tamang panahon. Pagkatapos lang noon Ako ay magiging bukal ng buhay, upang ang mga tunay na nagmamahal sa Akin ay makatanggap mula sa Akin ng bunga ng puno ng igos at ang samyo ng lila. Sa lupain kung saan naninirahan nang panandalian si Satanas, ang disyerto, ay walang purong ginto, kundi buhangin lamang. Sa harap nito, nagsasagawa Ako ng nasabing yugto ng Aking gawa. Dapat ninyong malaman na ang Aking nakukuha ay puro, pinong ginto, at hindi buhangin. Paanong mananatili ang mga masasama sa Aking pamamahay? Paano Kong pahihintulutan ang mga soro na maging peste sa Aking paraiso? Gumagamit Ako ng lahat ng posibleng paraan upang sila ay mapaalis. Bago mabunyag ang Aking kalooban, walang sinuman ang nakakaalam kung ano ang Aking nais gawin. Gamit ang oportunidad na ito, iwinawaksi Ko ang mga masasama, at napilitan silang Ako ay iwan. Ito ang Aking ginagawa sa mga masama, ngunit mayroon pa ring araw para sa kanila na maghandog ng kanilang serbisyo para sa Akin. Ang pagnanais ng tao para sa mga pagpapala ay malabis; sa gayon ay iginagalaw ko ang Aking katawan at ipinapakita ang Aking maluwalhating mukha sa mga Hentil upang ang mga tao ay manirahan sa isang mundo nang sila lang at humusga sa kanilang mga sarili, habang winiwika Ko ang mga salita na dapat Kong sabihin at binibigyan ang mga tao ng kanilang pangangailangan. Kapag ang mga tao ay natauhan na, matagal Ko nang naisakatuparan at naipalaganap ang Aking gawa. Pagkatapos, ihahayag Ko ang Aking kalooban sa mga tao, at simulan ang pangalawang bahagi ng Aking gawa para sa tao, hinahayaan ang lahat ng tao na sundan Ako nang malapitan upang makiisa sa Aking gawa, at hinahayaan silang gawin sa abot ng kanilang makakaya ang gawain kasama Ako na marapat kong isakatuparan.
Walang sinuman ang nananampalataya na makikita nila ang Aking kaluwalhaitan, at hindi Ko sila pinipilit rito. Inililipat Ko ang Aking kaluwalhatian mula sa mga taong iyon at dinadala ito sa isa pang mundo. Kapag ang mga tao ay nagsising muli, saka Ko ipapamalas ang Aking kaluwalhatian sa karamihang may paniniwala. Ito ang prinsipyo kung paano ako kumikilos. Dahil mayroong oras na ang Aking kaluwalhatian ay lilisanin ang Canaan, at mayroon ring panahon na ang Aking kaluwalhatian ay lilisanin ang mga napili. Bilang karagdagan, mayroong isang panahon na ang Aking kaluwalhatian ay lilisanin ang buong daigdig, na ito ay magiging makulimlim atmasasadlak sa kadiliman. Kahit ang bayan ng Canaan ay hindi dapat makita ang liwanag; mawawalan ang lahat ng tao ng kanilang pananampalataya, ngunit walang sinuman ang kayang tiising iwan ang samyo ng bayan ng Canaan. Kapag lumalakbay Ako papunta sa bagong langit at lupa at saka Ko lang ibubunyag ang iba pang bahagi ng Aking kaluwalhatian, una, sa bayan ng Canaan, magpapahintulot ng kinang ng liwanag na kumislap sa buong daigdig na mas madilim pa sa gabi, kung kaya’t ang buongdaigdig ay pupunta rito. Hayaang ang lahat ng tao sa mundo ay pumarito upang magkaroon ng kapangyarihan ng liwanag, pinahihintulutan ang Aking kaluwalhatianglumawig pa at magpakita ng panibago sa lahat ng bansa. Hayaang ang lahat ng tao ay mapagtanto na matagal na Akong dumating sa mundo at matagal Ko na ring dinala ang Aking kaluwalhatian mula Israel tungo sa Silangan; dahil ang Aking kaluwalhatian ay kumikinang mula sa Silangan, kung saan ito dinala mula sa Panahon ng Biyayahanggang sa araw na ito. Ngunit ito ay mula sa Israel na Aking nilisan at mula roon ay dumating sa Silangan. Kung kailan lang na ang liwanag ng Silangan ay marahangnaging kulay puti at ang kadiliman sa buong daigdig ay magsisimulang maging maliwanag, at doon lang ang tao ay matatagpuan na matagal na akong lumisan sa Israel at kasalukuyang bumabangon na sa Silangan. Minsan ay bumaba na Ako sa Israel at hindi nagtagal ay nilisan rin ito. Tulad nito,[b] hindi Ako kailanman maipapanganak ulit doon, dahil ang Aking gawa ay pinapatnubayan ang buong sansinukob at mga kislap ng kidlat mula Silangan hanggang Kanluran. Ito ang dahilan na bumaba Ako sa Silangan at dinala ang Canaan sa mga taong nasa Silangan. Hangad ko na dalhin ang mga tao mula sa buong daigdig sa bayan ng Canaan, kaya ipinagpapatuloy kong wikain ang Aking tinig sa lupain ng Canaan upang pamahalaan ang buong sansinukob. Sa panahong ito, walang liwanag sa buong daigdig maliban sa Canaan, at lahat ng tao ay nasa panganib ng gutom at lamig. Ibinigay Ko ang Aking kaluwalhatian sa Israel at inalis iyon mula roon, dinadala ang mga Israelita papunta sa Silangan, at dinadala ang lahat ng mga tao papunta sa Silangan. Dinala Ko silang lahat sa liwanag upang sila ay mapagkaisa at magkaroon ng ugnayan dito, at hindi na muling mangailangan pang maghanap para rito. Pahihintulutan Ko ang lahat ng naghahanap na makitang muli ang liwanag at masaksihan ang kaluwalhatian na mayroon Ako noon sa Israel; sila ay pahihintulutan Ko na makitang noon pa Ako bumaba mula sa isang puting ulap papunta sa mga tao, at masaksihan ang hindi mabilang na mga ulap na puti at bungkos-bungkos na prutas, at higit pa rito, ang Jehovah na Diyos ng Israel. Sila ay pahihintulutan Kong makita ang Panginoon ng mga Hudyo, ang kinasasabikang Mesiyas, at ang buong pagpapakita Ko na inusig ng mga hari sa matagal na panahon. Gagawin Ko ang gawa ng buong sansinukob at gagawin ang dakilang gawa, na ibinubunyag ang kabuuan ng Aking kaluwalhatian at ang Aking mga gawa sa tao sa mga huling araw. Ipakikita Ko ang Aking buong mukha ng kaluwalhatian sa mga naghintay sa Akin sa maraming panahon, sa mga nanabik sa Akin na dumating mula sa puting ulap, sa Israel na nanabik sa Akin na magpakitang muli, at sa buong sangkatauhan na siyang umusig sa Akin, upang ang lahat ay makaalam na matagal Ko nang inalis ang Aking kaluwalhatian at dinala ito sa Silangan. Ito ay hindi sa Judea, dahil ang mga huling araw ay dumating na!
Isinasagawa sa buong sansinukob ko ang Aking gawa, at sa Silangan, walang hanggan ang pagparito ng mga madagundong na kalabog, yumayanig sa lahat ng mga taguri at mga sekta. Ang Aking tinig ang siyang nagdala sa lahat ng tao sa kasalukuyan. Hinayaan Kong ang Aking tinig ang maging siyang lumupig sa tao; silang lahat ay nahulog sa batis na ito at lumuhod sa Aking harapan, dahil matagal Ko nang binawi ang Aking kaluwalhatian mula sa buong daigdig at ibinigay ito sa Silangan. Sino ang hindi nananabik na makita ang Aking kaluwalhatian? Sino ang hindi balisang naghihintay sa Aking pagbalik? Sino ang hindi uhaw sa Aking muling pagpapakita? Sino ang hindi nagmimithi para sa Aking kariktan? Sino ang hindi pupunta sa liwanag? Sino ang hindi makikita ang kayamanan ng Canaan? Sino ang hindi nananabik sa pagbabalik ng Tagapagligtas? Sino ang hindi sumasamba sa Dakilang Lumikha? Ang Aking tinig ay marapat na kumalat sa buong daigdig; nais Kong magsalita pa sa mga taong Aking napili. Niyayanig ng mga salitang Aking winiwika ang mga bundok at ilog kagaya ng makapangyarihang mga kulog; nagsasalita Ako sa buong sansinukob at sa sangkatauhan. Kaya naman ang Aking mga salita ay nagiging yaman ng tao, at minamahal ito ng lahat ng tao. Kumikislap ang mga kidlat mula Silangan hanggang Kanluran. Ang Aking mga salita ay gayon na kinabibigatan ng loob ng tao na isuko ito at hindi ito maarok, ngunit higit pa rito, nagagalak ang tao sa kanila. Gaya ng isang bagong-silang na sanggol, masaya at nagagalak ang lahat ng taong ipinagdiriwang ang Aking pagdating. Dahil sa Aking tinig, dadalhin Ko ang lahat ng tao sa Aking harapan. Mula noon, marapat Akong makisama sa mga tao upang pumarito sila para sambahin Ako. Ang kaluwalhatian na Aking ibinibigay at ang Aking mga salita ay pinalalapit ang mga tao upang makita na kumikislap ang mga kidlat mula sa Silangan, at bumaba na rin Ako sa “Bundok ng mga Olivo” ng Silangan. Makikita rin nila na matagal na Akong nasa daigdig, hindi na Anak ng mga Hudyo bagkus ay ang Kidlat ng Silangan. Dahil matagal na Akong nabuhay muli, nawala sa mata ng tao, at nagpakitang muli sa tao nang may luwalhati. Ako ay Siyang sinamba na nang matagal na panahon, at ang “sanggol” na tinalikdan ng mga Israelita noon pa man. Higit pa rito, Ako ang pinakamaluwalhating Makapangyarihang Diyos ng kasalukuyang panahon! Hayaang ang lahat at pumarito sa Aking trono upang makita ang Aking maluwalhating mukha, marinig ang Aking tinig, at panoorin ang Aking mga gawa. Ito ay ang kabuuan ng Aking kalooban; ito ang katapusan at rurok ng Aking plano, gayundin ang dahilan ng Aking pamamahala. Hayaan ang bawat bansa ay sambahin Ako, kilalanin Ako ng bawat bibig, pagkatiwalaan Ako ng bawat tao, at bawat tao ay magsisuko sa Akin!
Mga Talababa:
- Ang orihinal na teksto ay hindi isinama ang pariralang “makita na.”
- Ang orihinal na teksto ay hindi isinama ang pariralang “bilang tulad.”
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento