Ang gawang pagkakatawang-tao ng Diyos ay may dalawang bahagi. Nang una Siyang naging laman, di Siya pinaniwalaan ni kinilala ng mga tao, anupat ipinako si Hesus sa krus. Sa pangalawang pagkakataon din, di pa rin naniwala sa Kanya o kinilala man lang Siya, at minsan pang ipinako si Kristo sa krus. Hindi ba’t ang tao ay kaaway ng Diyos? Kung hindi Siya kilala ng mga tao, paano sila magiging matalik na kaibigan sa Diyos? At paano sila nagkaroon ng kakayanang makapagbibigay-patotoo sa Diyos? Ang pagmamahal sa Diyos, ang paglilingkuran sa Kaniya, ang pagluluwalhati sa Kaniya – hindi ba ito mga mapanlinlang na kasinungalingan? Kung itutuon mo ang iyong buhay sa mga walang katunayan at di-praktikal na mga bagay na ito, hindi ba gumagawa ka nang walang kabuluhan? Paano ka magiging matalik na kaibigan ng Diyos kung hindi mo naman kilala kung sino ang Diyos? Hindi ba ang ganitong pagsisikap ay malabo at makadiwa? Hindi ba ito mapanlinlang? Paano ba maging matalik na kaibiganng Diyos? Ano ba ang makabuluhang kahalagahan ng pagiging matalik na kaibigan ng Diyos? Maaari ka bang maging matalik na kaibigan ng Espiritu ng Diyos? Kaya mo bang makita kung gaano kadakila at kabunyi ang Espiritu? Ang maging matalik na kaibigan ng di-nakikita at di-nahahawakang Diyos – hindi ba iyon malabo at makadiwa? Ano ang makabuluhang kahalagahan ng ganiyang pagsisikap? Hindi ba ang lahat ng ito ay mga mapanlinlang na kasinungalingan? Ang pinagsisikapan mo ay maging matalik na kaibigan ng Diyos, gayong sa totoo lang ikaw ay masunuring aso ni Satanas., dahil hindi mo kilala ang Diyos, at pinagsisikapan mo ang di-umiiral na “Diyos ng lahat ng mga bagay” na di-nakikita at di-nahahawakan at mula sa iyong mga sariling pagdidili-dili. Sa malabong pagsasalita, ang gayong “Diyos” ay si Satanas, at sapraktikal na pagsasalita, ito ay ikaw mismo. Matalik na kaibigan mo ang iyong sarili ngunit sinasabi mo na nagsisikap ka para maging matalik na kaibigan ng Diyos – hindi ba iyon isang paglalapastangan? Ano ang halaga ng gayong pagsisikap? Kung ang Espiritu ng Diyos ay hindi naging laman, ang sangkap ng Diyos mismo ay magiging di-nakikita, di-nahahawakang Espiritu, walang anyo at walang hugis, di-malapitan at di-maunawaan ng mga tao. Paano magiging matalik na kaibigan ng tao ang isang walang katawan, kamangha-mangha, at di-maarok na Espiritu na gaya nito? Hindi ba ito isang biro? Ang ganitong kakatuwang pangangatuwiran ay hindi tama at hindi praktikal. Ang nilikhang mga tao ay ibang-iba sa Espiritu ng Diyos, kaya paano sila magiging matalik na magkaibigan? Kung ang Espiritu ng Diyos ay hindi nagkatawan, kung ang Diyos ay hindi nagpakumbaba upang maging laman, ang mga tao ay walang kakayanan at hindi magiging matalik na kaibigan ng Diyos, at maliban sa mga taong maka-Diyos, karamihan ng tao ay hindi maaaring maging matalik na kabigan ng Diyos. At kung nais ng tao na maging matalik na kaibigan ng Diyos sa langit sa ilalim ng gabay ng Diyos na nagkatawang-tao, hindi ba siya isang kataka-takang hangal na hindi puwedeng ituring na tao? Ang mga tao ay nagsusumikap magpamalas ng “katapatan” sa isang di-nakikitang Diyos, at hindi nagtutuon ni katiting na pansin sa nakikitang Diyos sapagkat madaling magsikap sa isang di-nakikitang Diyos – maaari itong gawin ng tao ayon sa gusto niya. Ngunit ang gawain ng nakikitang Diyos ay hindi madali. Ang mga tao na naghahanap sa isang malabong Diyos ay isa na hindi matatamo ang Diyos sapagkat lahat ng malabo at di-maintindihang mga bagay ay iniisip lamang ng mga tao, at hindi nila maaaring matamo. Kung ang Diyos na pumarito sa inyo ay mataas at matayog na Diyos na hindi mo maaabot, paano mo mahahanap ang Kaniyang kalooban? At paano mo Siya makikilala at mauunawaan? Kung ginawa lamang Niya ang Kaniyang gawain, at nagkaroon ng karaniwang ugnayan sa tao, at walang taglay na karaniwang pang-sangkatauhan at hindi malapitan ng mga taong mamamatay, kahit na marami Siyang ginawa para sa iyo ngunit wala kang pakikipag-ugnayan sa Kaniya, paano mo Siya makikilala? Kung hindi dahil sa taglay na karaniwang pang-sangkatauhan, hindi makikilala ng tao ang Diyos; ito lamang ay dahil sa pagkakatawang-tao ng Diyos kaya ang mga tao ay may kakayanang maging matalik na kaibigan ng Diyos. Ang mga tao ay nagiging matalik na kabigan ng Diyos dahil nakikipag-ugnayan sila sa Kaniya, sapagkat naninirahan silang kasama Siya, at utay-utay na kinikilala Siya. Kung hindi ito ganoon, hindi ba ang pagsisikap ng mga tao ay walang kabuluhan? Sa madaling salita, hindi lamang dahil sa mga gawain ng Diyos kung kaya ang mga tao ay maaaring maging matalik na kaibigan Niya, kundi sa katunayan at karaniwang Diyos na nagkatawang-tao. Ito ay dahil sa nagkatawang-tao ang Diyos kaya ang mga tao ay nagkaroon ng pagkakataon upang gawin ang kaniyang tungkulin, at pagkakataon upang paglingkuran ang Diyos. Hindi ba ito ang pinakatunay at praktikal na katotohanan? Ngayon, nais mo pa bang maging matalik na kaibigan ng Diyos na nasa langit? Tanging dahil nagpakababa ang Diyos hanggang sa maaasahang antas, sa madaling sabi, dahil Siya ay nagkatawang-tao, ang mga tao ay maaaring maging matalik na kaibigan Niya. Ang Diyos ay Espiritu: Paano magkakaroon ng kakayanan ang tao na maging matalik na kaibigan Niya, na napakataas at di-maarok? Tanging noong naging laman ang Espiritu ng Diyos sa kaanyuan ng tao, kaya lamang kayangunawain ng mga tao ang Kaniyang kalooban at talagang matamo Niya. Siya ay nagsasalita at kumikilos sa laman, nakikihati sa kaligayahan, kalungkutan at kapighatian ng mga tao, naninirahang kasama nila, iniingatan sila, ginagabayan sila, anupat nililinis Niya sila, at hinahayaang matamo ng mga tao ang kaligtasan at mga pagpapala Niya. Taglay ang ganitong mga bagay, mauunawaan ng mga tao ang kalooban ng Diyos, at maaari silang maging matalik Niyang kaibigan. Natatanging ito ang praktikal. Kung ang Diyos ay di-nakikita at di-nauunawaan ng mga tao, paano sila magiging matalik na kaibigan Niya? Hindi ba ito isang hungkag na katuruan?
Sa kanilang paniniwala sa Diyos ngayon, marami pa rin ang nagsisikap sa malabo at makadiwa. Wala silang kaalaman sa totoong gawain ng Diyos sa ngayon, at patuloy na naniniwala sa mga kasulatan at katuruan. Bukod dito, marami ang dapat pang pumasok sa katunayan ng mga bagong pariralang “ang bagong henerasyon ng mga nagmamahal sa Diyos”, “ang matalik na kaibigan ng Diyos”, “isang parisan at huwaran para sa pag-ibig ng Diyos”, “ang pamamaraan ni Pedro”; sa halip, ang pagsisikap ay nananatiling malabo at di-maintindihan, anupat sila ay umaapuhap sa katuruan, at hindi nila alam ang tunay na kahulugan ng mga salitang ito. Kapag ang Espiritu ng Diyos ay naging laman, maaari mong makita at mahawakan ang Kaniyang mga gawain. Ngunit kung hindi mo kayang maging matalik na kaibigan ng Diyos, kung di mo abot ang maging Kanyang katiwala ng lihim, paano ka magiging katiwala ng lihim ng Espiritu ng Diyos? Kung hindi mo kilala ang Diyos ng ngayon, paano ka magiging isa sa bagong henerasyong nagmamahal sa Diyos? Hindi ba ito mga hungkag na kasulatan at katuruan? Kaya mo bang makita ang Espiritu at maramdaman ang Kaniyang kalooban? Hindi ba ito mga hungkag na salita? Hindi sapat na basta lamang sabihin ang ganitong mga parirala at mga pagpapaliwanag, at hindi mo rin maaaring makamit ang bigyang kasiyahan ang Diyos sa iyong sariling pagtatalaga lang. Binigyang kasiyahan mo ang iyong sarili sa pagsasalita ng mga salitang ito, at ginawa mo ito para bigyang kasiyahan ang iyong mga pagnanasa, bigyang kasiyahan ang iyong di-makatotohanang iniisip, at bigyang kasiyahan ang iyong mga dili-dili at iniisip. Kung hindi mo kilala ang Diyos ng ngayon, kahit ano ang gawin mo, hindi mo makakayang bigyang kasiyahan ang pinakananasa ng puso ng Diyos. Ano ba ang kahulugan ng pagigingkatiwala ng lihim ng Diyos? Hindi mo pa rin ba ito maintindihan? Dahil ang matalik na kaibigan ng Diyos ay tao, ang Diyos ay tao din, sa madaling salita, ang Diyos ay naging laman, nagkatawang-tao. Tanging ang mga may katulad na uri ang magtawagang katiwala ng lihim ng isa’t-isa, sa gayon lang sila maituturing na matalik na magkaibigan. Kung ang Diyos ay Espiritu, paano magiging matalik Niyang kaibigan ang mga tao?
Ang iyong paniniwala sa Diyos, ang iyong pagsisikap sa katotohanan, at maging ang pag-uugali mo ay dapat na nakabatay sa katunayan: Lahat ng iyong mga ginagawa ay dapat na praktikal, at hindi ka dapat magsikap sa mga bagay na maling haka at malikmata lamang. Walang halaga ang pag-uugali nang ganito, at higit pa rito, wala itong kabuluhan sa buhay. Dahil ang iyong gawain at buhay ay ginugugol mo sa kasinungalingan at panlilinlang, at hindi ka nagsisikap sa mga bagay na may halaga at kabuluhan, ang tanging makakamit mo ay nakakatawang pangangatuwiran at mga katuruang walang katotohanan. Ang ganitong mga bagay ay walang kaugnayan sa halaga at kabuluhan ng iyong pag-iral, at maaari lamang magdala sa iyo sa guwang na lupain. Sa ganitong paraan, ang iyong buong buhay ay walang halaga at kabuluhan – at kung hindi ka magsisikap sa buhay na may kabuluhan, maaari kang mabuhay nang isang daang taon at lahat ng ito ay kawalan. Paano iyon matatawag na buhay ng isang tao?Hindi ba iyon buhay ng isang hayop? Sa katulad na paraan, kung sinusubukan mong sundin ang paniniwala sa Diyos, ngunit hindi nagsisikap na matamo ang di-nakikitang Diyos, sa halip ay naglilingkod sa isang di-nakikita at di-maunawaang Diyos, hindi ba ang pagsisikap na ito ay lalong walang saysay? Sa bandang huli, ang lahat ng iyong mga pagsisikap ay magiging bunton ng mga gumuho lang. Anong pakinabang ng gayong pagsisikap para sa iyo? Ang pinakamalaking suliranin ng tao ay minamahal lamang nila ang mga di-nakikita at di-nahahawakan, mga bagay na kataastaasang hiwaga at kamangha-mangha na hindi lubos mawari at maabot ng mga mamatay lamang. Mas hindi makatotohan ang bagay na ito, mas pinag-aaralan pa ito ng mga tao, anupat nagsisikap kaysa sa anupaman, at dinadaya ang kanilang sarili na makakamit nila ito. Mas hindi makatotohanan ang mga ito, mas malapitang sinisiyat at pinag-aaralan ng tao at gumagawa ng mga sarili nilang talipuspos na hinagap. Sa kabilang banda, habang mas makatotohanan ang mga bagay, mas ipinagwawalang-bahala ang mga ito ng tao, iniiungusan niya ito at higit pang mapanlait sa mga ito. Hindi ba ito mismo ang pag-uugali mo sa makatotohanang gawain Ko ngayon? Habang mas makatotohanan ang mga bagay, mas kumikiling ka laban sa mga ito. Hindi mo man lamang binigyan ng panahon para pag-aralan ang mga iyon, sa halip hindi mo iyon pinapansin; iniiungasan mo ang ganitong makatotohanan at tahasang mga tuntunin, anupat pinananatili mo ang napakaraming dili-dili tungkol sa tunay na Diyos, at walang kakayanang tanggapin ang Kaniyang katunayan at pagiging karaniwan. Sa ganitong paraan, hindi ka ba naniniwala sa gitna ng kalabuan? Mayroon kang di-natitinag na paniniwala sa malabong Diyos noon, at walang hangad sa tunay na Diyos ngayon. Hindi ba ito dahil sa ang Diyos noon at ang Diyos ngayon ay mula sa magkaibang panahon? Hindi rin ba ito dahil sa ang Diyos noon ay ang mabunying Diyos ng kalangitan, ngunit ang Diyos ngayon ay isa lamang maliit na tao sa lupa? Karagdagan pa, hindi ba ito dahil sa ang Diyos na sinasamba ng mga tao ay katha ng kanilang mga dili-dili, ngunit ang Diyos ngayon ay tunay na laman sa lupa? Nang matapos masabi ang lahat, hindi ba ito dahil sa ang Diyos ngayon ay masyadong tunay anupat hindi Siya hinahanap ng mga tao? Sapagkat kung ano ang hinihiling ng Diyos sa mga tao ay iyon naman ang talagaang pinakaayaw nilang gawin at iyong nakakapagparamdam sa kanila ng kahihiyan. Hindi ba ginagawa lamang nitong mahirap ang mga bagay para sa tao? Hindi ba nito ipinapakita ang kanilang mga pilat? Sa ganitong paraan, marami sa mga hindi pinagsisikapan ang katunayan ay naging mga kaaway ng Diyos na nagkatawang-tao, naging anti-Kristo. Hindi ba ito isang maliwanag na katotohanan? Noong hindi pa nagiging laman ang Diyos, maaaring ikaw ay larwan ng pagka-relihiyoso o isang nakatalagang mananampalataya. Pagkatapos Niyang maging laman, marami sanakatalagang mananampalataya ay hindi kusang naging mga anti-Kristo. Alam mo ba kung ano ang nangyayari dito? Sa iyong paniniwala sa Diyos, hindi ka nagtuon ng pansin sa katunayan o humanap ng katotohanan, sa halip ay patuloy mong isinaisip ang mga kabulaanan – hindi ba ito ang pinakamalinaw na dahilan ng iyong alitan sa Diyos na nagkatawang-tao? Ang Diyos na nagkatawang-tao ay tinatawag na Kristo, kaya hindi ba ang lahat ng hindi naniniwala sa Diyos na nagkatawang-tao ay mga anti-Kristo? At talaga bang ang pinaniniwalaan at minamahal mo nang tunay ay ang Diyos na nagkatawang-tao? Ito ba ay ang talagang buhay, humihingang Diyos, na pinaka-totoo at bukod-tanging karaniwan? Ano ba talaga ang layunin ng iyong pagsisikap? Ito ba ay nasa langit o nasa lupa? Ito ba ay isang dili-dili lamang o katotohanan? Ito ba ay ang Diyos o higit-sa-kaya-ng-taong buhay? Sa totoo lamang, ang katotohanan ay ang tunay na talinghaga ng buhay, at ang pinakamataas na talinghaga ng buhay ng sangkatauhan. Dahil ito ang tuntunin na atas ng Diyos sa tao, at ito ay ginawa mismo ng Diyos, ito ay tinatawag na “talinghaga ng buhay”. Hindi ito isang talinghaga na gawa-gawa lamang, o isang kilalang kasabihan mula sa isang dakilang nilalang; sa halip, ito ay ang binigkas ng Panginoon ng langit at lupa, at ng lahat ng mga bagay, at hindi ito salita na gawain lamang ng mga tao, ngunit ang likas na buhay ng Diyos. Kaya ito ay tinawag na “ang pinakamataas sa lahat ng talinghaga ng buhay”. Angpagsisikap ng tao na ilagay sa pagsasagawa ang katotohanang ay ang pagtupad ng kanyang tungkulin, sa madaling salita, ang pagsisikap na bigyang-kasiyahan ang atas ng Diyos. Ang pinakatatangi ng atas na ito ay ang pinakatunay sa lahat ng katotohanan, sa halip na hungkag na katuruang di kayang makamit ng sinumang tao. Kung ang iyong pagsisikap ay wala ibang kundi katuruan at walang katunayan, hindi ka ba naghihimagsik laban sa katotohanan? Hindi ka ba isa na kumakalaban sa katotohanan? Paanong ang taong ito ay makapagsisikap na ibigin ang Diyos? Ang mga taong walang katotohanan ay ang mga ipinagkakanulo ang katotohanan, at likas na mgamapanghimagsik!.
Sa kabila ng iyong pagsisikap, dapat mong maunawaan ang gawain na ginagawa ng Diyos ngayon, anupat alam mo ang kahalagahan ng gawaing ito. Dapat mong maunawaan at malaman kung ano ang gagawin ng Diyos kapag Siya ay dumating sa mga huling araw, mga katangian na taglay Niya, at kung ano ang Kaniyang isasakatuparan sa pagiging ganap ng tao. Kung hindi mo alam at hindi mo maunawaan ang Kaniyang mga ginawa bilang laman, paano mo mahahanap ang Kaniyang kalooban, at paano mo Siya magiging matalik na kaibigan? Sa totoo lamang, ang pagiging matalik na kaibigan ng Diyos ay hindi naman pasikotsikot, at hindi rin naman payak lang. Kung kayang makaramdam ng tao, kaya niyang tuparin, kaya hindi ito pasikotsikot; kung hindi kayang makaramdam ng tao, ito ay higit na magiging mas mahirap, at higit pa rito, ang mga tao ay mas madaling masubsob sa pagsisikap sa kalagitnaan ng kalabuan. Kung, sa pagsisikap sa Diyos, ang mga tao ay walangpaninindigang tinatayuan, at hindi alam ang katotohanan na dapat nilang panghawakan, nangangahulugan ito na wala silang saligan, at hindi madali para sa kanila na tumayong matatag. Sa ngayon, marami ang hindi makaunawa sa katotohanan, hindi mabukod ang tama sa mali o masabi kung ano ang dapat ibigin at hindi. Ang ganitong mga tao ay hirap tumayong matatag. Ang susi sa paniniwala sa Diyos ay ang pagsasagawa ng katotohanan sa buhay, pangangalaga sa kalooban ng Diyos, pag-alam ng gagawin ng Diyos sa tao kapag Siya ay naging laman at ang mga alituntunin na sinasalita Niya; huwag susunod sa karamihan, anupat magkaroon ng mga sarilingalituntunin na dapat pasukin, at panghawakan ang mga ito. Ang panghahawakang mahigpit sa mga bagay na ito na niliwanagan ng Diyos ay makatutulong sa iyo. Kung hindi, ngayon ay babaling ka sa isang daan, bukas sa isa pa, at wala kang makakamit na tunay. Ang pagiging ganito ay walang pakinabang sa iyong sariling buhay. Ang mga hindi nakauunawa sa katotohanan ay sumusunod na lamang sa iba: kung sinasabi ng iba na ito ay gawain ng Banal na Espiritu, sasabihin mo na rin na ito ay gawain ng Banal na Espiritu; kung sasabihin ng iba na ito ay gawain ng masamang espiritu, mag-aalinlangan ka ngunit sasabihin mo pa rin na ito ay gawain ng masamang espiritu. Lagi mong gagayahin ang sinasabi ng iba, anupat hindi mo kayang kumilala ng kahit ano sa iyong sarili lamang, o kahit mag-isip para sa iyong sarili. Ito ay isang tao na walang katayuan, na hindi kayang alamin ang pagkakaiba – ang ganitong tao ay walang halagang kawawa! Ang gayong uri ng mga tao ay laging inuulit lamang ang mga sinasabi ng iba: Ngayon ay sasabihin na ito ay gawain ng Banal na Espiritu, ngunit balang-araw may magsasabi na hindi ito gawain ng Banal na Espiritu, at wala kundi ang mga gawain ng tao – ngunit hindi mo ito makita, at kapag nasaksihan mong sinabi ito ng iba, sasabihin mo kung ano ang sinabi nila. Ito ay talagang gawain ng Banal na Espiritu, ngunit sinasabi mo na gawain ito ng tao; hindi ka ba naging isa sa mga lumapastangan sa gawain ng Banal na Espiritu? Sa ganitong paraan, hindi ka ba salungat sa Diyos dahil hindi mo kayang alamin ang pagkakaiba? Hindi natin alam, baka isang araw may isang hangal ang magsasabing “ito ay gawain ng masamang espiritu”, at kapag narinig mo ito maguguluhan ka, at muli ay matatali ka sa kaisipan ng iba. Sa tuwing may panggambala, hindi ka makatayo sa sarili mong katayuan, at ito ay dahil hindi mo taglay ang katotohanan. Ang paniniwala sa Diyos at pagsisikap sa kaalaman ng Diyos ay hindi isang madaling bagay. Hindi ito makakamit sa basta pagsasama-sama at pakikinig sa pangangaral, at hindi ka maaaring maitama ng damdamin lamang. Dapat mong maranasan, alamin, at dapat may alituntunin ka sa iyong gawain, upang makamit mo ang gawain ng Banal na Espiritu. Kapag nakaranas ka na ng iba’t-ibang karanasan, makikilala mo na ang iba’t-ibang bagay – malalaman mo kung ano ang tama at mali, ang katuwiran at katampalasanan, kung ano ang laman at dugo at kung ano ang nasa katotohanan. Dapat makilala mo ang lahat ng mga ito, at sa paggawa nito, kahit anuman ang mangyari, hindi ka malilito. Ito ay tunay na matayog mong kalagayan. Ang pag-alam sa gawain ng Diyos ay hindi isang simpleng bagay: Dapat mayroon kang pamantayan at layunin sa iyong pagsisikap, dapat alam mo kung paano hanapin ang tunay na daan, at kung paano sukatin kung ito ba ay tunay na daan o hindi, at kung ito ba ay gawain ng Diyos o hindi. Ano ang pinakalantay na alituntunin sa paghahanap sa tunay na daan? Kailangan mong makita kung naroon ang gawain ng Banal na Espritu o wala, kung ang mga salitang ito ay kapahayagan ng katotohanan, na nagbibigay-patotoo, at kung ano ang maibibigay nito sa inyo. Ang pag-alam sa pagitan ng tunay na daan at maling daan ay nangangailangan ng maraming aspekto ng pangunahing kaalaman, ang pinakasaligan ay ang pagsabi kung naroon ang gawain ng Banal na Espiritu o wala. Sapagkat ang sangkap ng paniniwala ng tao sa Diyos ay paniniwala sa Espiritu ng Diyos. Kahit ang paniniwala niya sa Diyos na nagkatawang-tao ay dahil sa ang laman na ito ay kumakatawan sa Espiritu ng Diyos, iyon ay paniniwala pa rin sa Espiritu. May mga pagkakaiba sa pagitan ng Espiritu at laman, ngunit dahil ang lamang ito ay nagmula sa Espiritu, at ang Salita ay naging laman, anuman ang pinaniniwalaan ng mga tao ay ang likas na sangkap ng Diyos. Kaya, sa pagkilala kung ito ay tunay na daan o hindi, dapat mong tiyakin kung ito ba ay gawain ng Banal na Espiritu o hindi, bago mo makilala kung ito ba ay tunay na daan o hindi. Ang katotohanang ito ay katangian sa buhay ng karaniwang sangkatauhan, na kung saan ay iniatas ng Diyos sa tao nang lalangin Niya sila sa pasimula, lahat ng karaniwang sangkatauhan (kasama ang pang-unawa ng tao, iniisip, karunungan, at ang pangunahing kaalaman ng pagiging tao). Kaya, kailangan mong makita kung dinadala ba ng daan na ito ang tao sa buhay ng karaniwang sangkatauhan o hindi, kung ang katotohanan na sinasalita ay kailangan sa katunayan ng karaniwang sangkatauhan o hindi, kung ang katotohanang ito ay praktikal at tunay o hindi, at kung ito ay napapanahon o hindi. Kung mayroong katotohanan, maaaring nitong dalhin ang tao sa karaniwan at tunay na karanasan; higit pa rito, ang tao ay magiging lubos na karaniwan, ang pang-unawa ng tao ay lubos na magiging ganap, ang buhay ng tao sa laman at ang espirituwal na buhay ay magiging lubos na maayos, at ang emosyon ng mga tao ay magiging lubos na karaniwan. Ito ang ikalawang alituntunin. Mayroon pang isang alituntunin, kung ang tao ay dumarami ang kaalaman sa Diyos o hindi, kung ang pagdanas ng ganitong gawain at katotohanan ay may kakayahang pumukaw ng pag-ibig ng Diyos na nasa kalooban niya o hindi, anupat dinadala siya upang maging lubos na malapit sa Diyos. Sa ganito malalaman kung ito ay tunay na daan o hindi. Ang pinakamahalaga ay kung ang daan na ito ay makatotohanan sa halip na kathang-isip lamang, at kung ito ay nagbibigay ng buhay sa tao o hindi. Kung ito ay kaayon sa mga alituntuning ito, masasabi natin na ito ay tunay na daan. Sinasabi ko ito hindi upang tanggapin mo ang ibang daan sa hinaharap, o ang paghula na mayroong gawain sa ibang panahon sa hinaharap. Sinasabi ko ito upang malaman mo na ang daan ngayon ay tunay na daan, upang hindi ka mag-aalinlangan sa iyong paniniwala may kinalaman sa gawain ngayon at hindi mo makakamit ang pag-iisip nito. Maraming iba na sa kabila ng katiyakan, ay sumusunod pa rin ng may kaakibat na walang kasiguraduhan; ang gayong katiyakan ay walang kaakibat na alituntunin, at dapat iyong maalis sa lalong madaling panahon. Kahit na ang mga masisigasig ay nag-aatubili pa rin, na nagpapakitang wala silang saligan. Dahil ang iyong kakayahan ay mahina at ang iyong saligan ay mababaw, hindi mo makilala ang pagkakaiba. Hindi inuulit ng Diyos ang ginagawa Niya, hindi Siya gumagawa ng hindi makatotohanan, hindi Siya nag-aatas ng labis-labis sa mga tao, at hindi Siya gumagawa ng higit sa pang-unawa ng mga tao. Ang lahat ng Kaniyang ginagawa ay napapaloob lamang para sa sakop ng karaniwang pang-unawa ng mga tao, at hindi lumalampas sa pang-unawa ng karaniwang sangkatauhan, at ang Kaniyang gawain ay naaayon mga karaniwang iniatas sa mga tao. Kung ito ay gawain ng Banal na Espiritu, ang mga tao ay magiging lubos na karaniwan, at ang sangkatauhan ay magiging lubos na karaniwan din. Ang tao ay may dumaraming kaalaman sa kaniyang katangian, na winasak ni Satanas, at ng diwa ng tao, at mayroon higit na pananabik sa katotohanan. Kaya, ang buhay ng tao ay nagpapatuloy sa paglago, at ang wasak na katangian ng tao ay napapaharap sa parami pang paraming pagbabago – ang lahat ng ito ay ang kahulugan ng Diyos na nagiging buhay ng tao. Kung ang isang daan ay hindi maaaring magsiwalat ng gayong mga bagay na diwa ng tao, na hindi maaaring baguhin ang katangian ng tao, at higit pa rito, hindi kayang dalhin siya sa harap ng Diyos o bigyan siya ng tunay na kaunawaan sa Diyos, anupat nagdudulot ito sa sangkatauhan na maging mas mababa at ang kanilang pang-unawa ay mas nagiging hindi karaniwan, sa gayon ang daang ito ay hindi ang tunay na daan, at maaaring ito ay gawain ng masamang espiritu, o ang lumang daan. Sa madaling sabi, hindi ito gawain ng Banal na Espiritu ngayon. Naniwala ka sa Diyos sa nakalipas na mga taon, ngunit wala kang malay sa mga alituntunin ng pagkilala sa pagkakaiba ng tunay na daan at maling daan o sa paghahanap sa tunay na daan. Ang karamihan ay hindi interesado sa ganitong mga bagay; sila ay sumusunod sa ginagawa ng karamihan, at inuulit ang sinasabi ng nakararami. Paanong ang isang ito ay humahanap sa tunay na daan? At paanong ang isang ito ay mahahanap ang tunay na daan? Kung panghahawakan mo ang mga susing alituntuning ito, anuman ang mangyari ay hindi ka madadaya. Sa ngayon, mahalaga na malaman ng mga tao ang pagkakakilanlan; ito ang dapat na taglayin ng karaniwang sangkatauhan, at kung ano ang dapat taglayin ng tao sa kaniyang karanasan. Kung sa ngayon, hindi pa rin makakilala ang tao, at ang kaniyang pang-unawa ay hindi pa rin lumago, sa gayon ang taong iyon ay mangmang, at ang kaniyang pagsisikap ay mali at nakalihis. Walang kahit kaunting pagkakaiba sa iyong pagsisikap ngayon, at habang ito ay totoo, gaya ng iyong sinabi, nakita mo ang tunay na daan, nakamit mo ba iyon? May nakilala ka ba? Ano ang sangkap sa tunay na daan? Sa tunay na daan, hindi mo makakamit ang tunay na daan, wala kang makakamit sa katotohanan, o wala kang nakamit sa mga bagay na hinihiling sa iyo ng Diyos, kaya wala pa ring pagbabago sa iyong kawasakan. Kung ipagpapatuloy mo ang pagsisikap sa ganitong paraan, ikaw ay tiyak na maaalis. Dahil sumunod ka na magpahanggang ngayon, dapat tiyak ka na ang tinahak mong daan ay ang tunay, anupat hindi ka nag-aalinlangan. Maraming tao ang nag-aalinlangan at huminto na sa paghahanap sa katotohanan dahil lamang sa maliit na mga bagay. Ang gayong mga tao ay walang kaalaman sa gawain ng Diyos, sila ay mga sumusunod sa Diyos ng walang kasiguraduhan. Ang mga tao na hindi alam ang gawain ng Diyos aywalang kakayanang maging matalik Niyang kaibigan, o hindi maaaring magbigay-patotoo sa Kaniya. Nagpapayo ako sa mga naghahanap lamang ng pagpapala at mga bagay na malabo at makadiwa at hindi maintindihan na pagsikapan ang katotohanan sa lalong madaling panahon, upang ang kanilang buhay ay may kahalagahan. Huwag ninyo nang lokohin ang inyong sarili!
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento