Upang maging patotoo sa Diyos at mapahiya ang malaking pulang dragon, dapat mayroon kang prinsipyo at isang kondisyon: Dapat mong mahalin ang Diyos sa iyong puso at isabuhay ang Kaniyang mga salita. Hindi mo mapapahiya si Satanas kung hindi ka namumuhay ayon samga salita ng Diyos. Sa iyong pagsulong sa buhay, itinatakwil mo ang malaking pulang dragon at lubos na ikinahihiya ito, at sa pamamagitan lang nito mapapahiya ang malaking pulang dragon. Habang higit mo pang sinasangayunang isabuhay ang mga salita ng Diyos, lalo mong napatutunayan ang pag-ibig mo sa Kaniya at ang pagkamuhi mo sa malaking pulang dragon; habang higit mo pangsinusunod ang mga salita ng Diyos, lalo mong napatutunayan ang pagkasabik mo sa katotohanan. Ang mga taong hindi nasasabik sa mga salita ng Diyos ay mga taong walang buhay. Ang mga gayong tao ay mga nasa labas ng mga salita ng Diyos, at mga kaanib sa relihiyon. Ang mga taong tunay na naniniwala sa Diyos ay may mas malalim na kaalaman sa mga salita ng Diyos sa pamamagitan ng pagkain at pag-inom sa Kaniyang mga salita. Kung di mo kinasasabikan ang mga salita ng Diyos, hindi ka totohanang nakakakain at nakaiinom ng Kaniyangmga salita, at kapag wala kang kaalaman sa mga salita ng Diyos, wala kang paraan para magpatotoo sa Diyos o magbigay kasiyahan sa Kanya.
Sa iyong paniniwala sa Diyos, paano mo Siya makikilala? Makararating ka sa pagkakilala sa Diyos sa pamamagitan ng mga salita at mgagawa ng Diyos sa ngayon, nang walang paglihis o maling paniniwala, at bago ang lahat ng iyan, dapat mong malaman ang gawain ng Diyos. Ito ang pundasyon tungkol sa pagkilala sa Diyos. Lahat ng mga maling paniniwala na walang dalisay na pagtanggap sa sa mga salita ng Diyos ay pawang mga konseptong pang-relihiyon, ang pagtanggap sa mga iyon ay lihis at mali. Ang pinakadakilang kakayahan ng mga pinuno ng relihiyon ay ang pagkuha sa mga salita ng Diyos na tinanggap noong nakaraan at ang pagkukumpara ng mga ito sa mga salita ng Diyos ngayon. Kung sa iyong paglilingkod sa Diyos ngayon, nanghahawak ka sa mga bagay na binigyang liwanag ng Banal na Espiritu noong nakaraan, kung gayon ang iyong paglilingkod ay magdudulot ng pagkaantala, ang iyong kasanayan ay hindi kaayon ng kasalukuyang panahon at pawang relihiyosong seremonya lamang. Kung pinaniniwalaan mo na ang mga naglilingkod sa Diyos ay kailangang nasa anyong mapagpakumbaba at matiisin…, at kung ang ganitong uri ng kaalaman ay isasagawa mo ngayon, samakatwid ang gayong kaalaman ay relihiyosong pananaw, at ang gayong kasanayan ay naging gawang pagpapaimbabaw na lang. Ang mga “relihiyosong konsepto” ay tumutukoy sa mga bagay na luma at lipas na (kabilang na ang pagtanggap sa mga sinalita ng Diyos noong una at ang liwanag na tuwirang inihayag ng Espiritu Santo), at kapag isinagawa ang mga ito sa ngayon, sa gayon ang mga ito ay hadlang sa gawain ng Diyos, at walang pakinabang sa tao. Kung hindi aalisin ng tao sa kaniyang loob ang gayong mga bagay na kaayon sa mga relihiyosong konsepto, sa gayon ang mga ito ay magiging malaking hadlang sa paglilingkod ng tao sa Diyos. Ang mga tao na may mga relihiyosong pananaw ay walang paraan para masabayan ang mga paghakbang sa gawain ng Banal na Espiritu. Nahuhuli sila nang isang hakbang, at pagkatapos ay dalawa-- dahil ang mga relihiyosong konseptong ito ay nagdudulot sa tao ng pagiging sobrang mapagmapuri at arogante. Walang madamdaming pagalaala ang Diyos sa nasambit o nagawa Niya noong una; kung ito’y lipas na, ito’y aalisin na Niya. Tiyak na maiiwan mo na ang iyong mga pananaw? Kung ikaw ay manghahahawak sa mga salita ng Diyos noong una, katunayan ba ito na alam mo na ang gawain ng Diyos? Kung hindi mo pa tinatanggap ang liwanag ng Banal na Espiritu sa ngayon, at sa halip ay manghahawak sa liwanag ng nakaraan, mapatutunayan ba nito na ikaw ay sumusunod sa mga yapak ng Diyos? Hindi mo pa rin ba maiwan ang iyong mga relihiyosong konsepto? Kung iyan ang lagay mo, ikaw ay magiging isang taong kumakalaban sa Diyos.
Kung kaya namang iwan ng tao ang kaniyang mga relihiyosong pananaw, kung gayon hindi niya gagamitin ang kanyang kaisipan para sukatin ang mga salita at mga gawa ng Diyos sa ngayon, at sa halip siya ay tuwirang susunod. Bagaman ang gawain ng Diyos sa ngayon ay naihahayag na di-tulad nang sa nakaraan, maiiwan mo na ang mga nakalipas na pananaw at tuwirang sumunod sa gawain ng Diyos ngayon. Kung ikaw ay may kakayahan sa gayong kaalaman na itatanyag mo ang mga gawa ng Diyos sa ngayon kahit paano man Siya gumawa noon, kung gayon ikaw ay taong nakawala na sa kanilang mga pananaw, sumusunod sa Diyos, at siyang nakatatalima sa mga gawa at mga salita ng Diyos, at sinusundan ang mga yapak ng Diyos. Sa ganito, ikaw ay magiging tunay na sumusunod sa Diyos. Hindi mo sinusuri o pinag-aaralan ang gawain ng Diyos; na para bang nilimot ng Diyos ang Kaniyang dating gawain, at ikaw, rin, nalimutan mo rin ito.. Ang kasalukuyan ay ang kasalukuyan, at ang nakaraan ay ang nakaraan, at yamang isinantabi na ngayon ng Diyos ang ginawa Niya noong una, hindi ka na dapat manatili pa dito. Sa gayong paraan ka lamang magiging lubos na sumusunod sa Diyos at tuluyang napakawalan ang kanilang mga relihiyosong pananaw.
Sapagkat laging mayroong mga pagsulong ang gawain ng Diyos, kaya mayroong bagong gawain, at kaya mayroon ding gawain na lipas at luma na. Itong luma at bagong gawain ay hindi nagkakasalungat, bagkus ay magkaugnay; bawat hakbang ay sumusunod sa nauna. At dahil may bagong gawain, ang lumang mga bagay ay tiyak na dapat alisin . Bilang halimbawa, ang ilan sa mga matagal nang nakasanayang gawin at kinasanayang sambitin ng mga tao, kasama na ang mga napakaraming karanasan at mga turo, bumuo ng lahat ng uri ng mga pananaw sa kaisipan ng tao. Ngunit mas angkop sa pagkakabuo ng gayong mga pananaw ng tao ay ang di pa ganap na paghahahayag ng Diyos ng Kaniyang mukha at likas na katangian sa tao, kaalinsabay ng pagkalat, sa loob ng maraming taon, ng mga tradisyunal na paniniwala mula sa sinaunang panahon. Makatuwirang sabihin na sa buong panahon ng paniniwala ng tao sa Diyos, ang impluwensiya ng iba’t-ibang pananaw ay nagbigay-daan sa patuloy na pagkabuo at pagsulong ng isang kaalaman sa tao na kung saan ay mayroon siya ng lahat ng uri ng mga pananaw ukol sa Diyos—na nagresulta sa maraming relihiyosong tao na nagsisilbi sa Diyos ang naging mga kaaway Niya. At kaya, habang lumalakas ang mga relihiyosong pananaw ng mga tao, lalo lamang nilang kinakalaban ang Diyos, at mas lalong nagiging mga kaaway ng Diyos. Ang gawain ng Diyos ay palaging bago at hindi luma kailanman, at hindi ito bumubuo ng doktrina at sa halip, ito ay nagpapatuloy na nagbabago at napanunumbalik sa mas lalong malaki o sa mas lalong maliit na sakop. Ang gawaing ito ang pagpapahayag ng likas na katangian ng Diyos Mismo. Ito rin ang katutubong panuntunan ng gawain ng Diyos, at isa sa mga paraan kung saan isinasakatuparan ng Diyos ang Kaniyang pamamahala. Kung hindi sa ganitong paraan gumawa ang Diyos, hindi magbabago ang tao at hindi makukuhang makilala ang Diyos, at si Satanas ay hindi madadaig. Kaya, sa Kaniyang gawain ay may malimit na nangyayaring mga pagbabago na kung titingnan ay paiba-iba, ngunit ang mga ito sa totoo lang ay pana-panahon. Ang paraan kung paano naniniwala ang tao sa Diyos, gayunman, ay lubhang naiiba: Nanghahawak siya sa luma, kilalang mga doktrina at mga sistema, at habang mas luma nagiging mas katanggap-tanggap ang mga ito sa kanya. Papaanong ang hangal na pag-iisip ng tao, isang pag-iisip na kasintigas ng bato, ay tatanggap ng ganoong di maarok na bagong gawain at mga salita ng Diyos? Kinasusuklaman ng tao ang Diyos na laging bago at hindi kailanman luma; ang gusto lang niya ay ang makaluma at lumang Diyos na puti ang buhok at walang kibo. Sa gayon, sapagkat ang Diyos at ang tao ay may kani-kaniyang mga kagustuhan, ang tao ay naging kaaway ng Diyos. Marami sa mga salungatang ito ay umiiral pa rin hanggang sa ngayon, sa panahon nang ang Diyos ay nagsasagawa na ng gawain sa loob nang halos anim na libong taon. Kung gayon, sila ay wala nang lunas. Ito marahil ay dahil matigas ang ulo ng tao o walang sinumang tao ang maaring labagin ang kautusang pinamamahalaan ng Diyos —ngunit ang mga mangangaral ay nanghahawak pa rin sa mga inaamag na mga lumang libro at mga babasahin, samantalang nagpapatuloy ang Diyos sa Kaniyang hindi pa nakukumpletong gawain ng pamamahala na parang wala Siyang kasama kahit isa. Sa kabila na ang mga pagsasalungatang ito ay ginawang magkaaway ang Diyos at ang tao, at lalong hindi maaaring papagkasunduin, hindi sila pinapansin ng Diyos, na parang nandoon sila samantalang wala naman. Gayunman, ang tao ay nanghahawak pa rin sa kanyang mga paniniwala at mga pananaw, at di kailanman iwinawaksi ang mga ito. Ngunit isang bagay ang maliwanag: Hindi man lumihis ang tao sa kanyang paninindigan, ang mga paa ng Diyos ay laging kumikilos at lagi Niyang iniiba ang Kaniyang posisyon batay sa kapaligiran, at sa huli, ang tao ang siyang magagapi nang walang laban. Ang Diyos, samantala, ay ang pinakadakilang kaaway sa lahat ng Kaniyang mga kalaban na nadaig na, at Siya ring kampeon sa gitna ng sangkatauhan na nagapi na at silang hindi pa nagagapi. Sino ang maaaring makipagtuos sa Diyos at manalo? Ang mga pananaw ng tao ay parang galing sa Diyos sapagkat marami sa mga ito ay lumitaw sa kalagitnaan ng paggawa ng Diyos. Ngunit hindi patatawarin ng Diyos ang tao dahil dito at higit pa rito, ni hindi Siya magbubuhos ng papuri sa tao sa paggawa ng pulu-pulutong na mga produkto “para sa Diyos” na nangasa-labas ng gawain ng Diyos. Sa halip, Siya ay totoong naiinis sa mga pananaw ng tao at lumang, maka-diyos na paniniwala, at ni hindi pinapansin ang petsa kung kailan ang mga pananaw na ito ay nagsimulang lumitaw. Ni hindi Niya tinatanggap na ang mga pananaw na ito ay bunga ng Kaniyang gawain, sapagkat ang mga pananaw ng tao ay ipinalalaganap ng tao; ang kanilang pinagmulan ay sa kalooban at pag-iisip ng tao, hindi ng Diyos, ngunit ni Satanas. Ang palagiang layunin ng Diyos para saKaniyang gawain ay maging bago at masigla , hindi luma at patay, at ito ang kung saan ang ginawa Niyang panghawakan ng tao ay nahahati sa mga kapanahunan at mga panahon, hindi walang hanggan at di-mababago. Ito ay dahil sa isa Siyang Diyos na nagiging dahilan upang mabuhay ang tao at maging bago, sa halip na isang diablo na nagiging dahilan upang mamatay ang tao at tumanda. Naaalala mo pa ba ito? May mga pananaw ka tungkol sa Diyos na hindi mo mapakawalan dahil sarado ang iyong isip. Hindi ito dahil maliit ang katuturan ng gawang Diyos o dahil ang gawa ng Diyos ay hindi makatao—ni, higit sa rito, ito ay dahil sa ang Diyos ay palaging “pabaya sa Kaniyang mga tungkulin.” Na hindi mo magawang pakawalan ang iyong mga pananaw ay dahil masyado kang kulang sa pagsunod, at sapagkat wala ka ni bahagya mang pagkakahawig sa isang nilalang ng Diyos, at hindi dahil ginagawang mahirap ng Diyos ang mga bagay para sa iyo. Ang lahat ng ito ay kagagawan mo, at walang kinalaman sa Diyos; lahat ng paghihirap at kasawian ay kagagawan ng tao. Ang mga layunin ng Diyos ay palaging mabuti: Hindi Niya ninanais na lumikha ka ng mga pananaw, ngunit ninanais Niyang magbago ka at mapanibago habang lumilipas ang mga panahon. Ngunit hindi ka mahusay kumilatis ng pagkakaiba, at palagi na lang nag-aaral o nagsusuri. Hindi naman sa ginagawang mahirap ng Diyos ang mga bagay para sa iyo, lamang ay wala kang pagpipitagan sa Diyos, at napakalawak ng iyong pagsuway . Ang isang maliit na nilalang ay nangahas na kunin ang ilang walang kuwentang bahagi na ipinagkaloob na noong una ng Diyos, at binaligtad ito upang atakihin ang Diyos—hindi ba ito ang pagsuway ng tao? Ang tao, makatwiran lamang sabihin, ay lubos na hindi karapat-dapat na magsaad ng kanilang mga palagay sa harap ng Diyos, lalong hindi siya karapat-dapat maglabas ng kung anumang walang kabuluhan, mabaho, nabubulok na mga kawikaan na gusto niya—huwag nang banggitin ang mga inaamag na mga pananaw. Hindi ba sila mas lalong walang kabuluhan?
Ang tunay na naglilingkod sa Diyos ay isang tao na nakatanaw sa puso ng Diyos at nararapat na gamitin ng Diyos, at nakahandang iwaksi ang kanilang mga relihiyosong pananaw. Kung ninanais mo na ang pagkain at ang pag-inom sa mga salita ng Diyos ay maging matagumpay, kung gayon ay dapat mong pakawalan ang iyong mga relihiyosong pananaw. Kung nais mong maglingkod sa Diyos, kung gayon ay mas lalong kailangang mapakawalan mo muna ang iyong mga relihiyosong pananaw at sundin ang mga salita ng Diyos sa lahat ng iyong gagawin. Ito ang dapat na mataglay ng sinumang naglilingkod sa Diyos. Kung wala kang kaalamang ganito, habang ikaw ay naglilingkod, makapagdudulot ka ng mga pagkaantala at mga kaguluhan, at kung ikaw ay manghahawak pa rin sa iyong mga pananaw, kung gayon ay walang pagsalang pababagsakin ka ng Diyos, di na muling makababangon pa. Gaya halimbawa, sa kasalukuyan. Marami sa mga pagbigkas at gawain sa ngayon ang hindi naaayon sa Biblia, at hindi naaayon sa gawaing ginawa ng Diyos noong una, at kung wala kang pagnanais na makasunod, kung gayon ay maaari kang bumagsak anumang oras. Kung nais mong maglingkod nang naaayon sa kalooban ng Diyos, kung gayon ay pakawalan mo muna ang iyong mga relihiyosong pananaw at husayin ang iyong sariling mga palagay. Karamihan sa mga nasabi na sa hinaharap ay hindi na kaayon ng kung ano ang mga nasabi na noong nakaraan, at kung sa ngayon ay wala ka pa ring kakayahang sumunod, hindi ka makatatahak sa landas na darating. Kung isa sa paraan ng paggawa ng Diyos ang nag-ugat na sa iyong kalooban at di mo ito hinayaang mawala, kung gayon ang kaparaanan na ito ang siyang magiging iyong relihiyosong pananaw. Kung nag-ugat na sa iyong kalooban ang kung ano ang Diyos, kung gayon ay nakamit mo ang katotohanan, at kung ang mga salita at katotohanan ng Diyos ay may kakayahang maging iyong buhay, hindi ka na magkakakroon ng mga pananaw tungkol sa Diyos. Silang mga nagtataglay ng tunay na kaalaman tungkol sa Diyos ay hindi magkakaroon ng mga pananaw, at hindi mananahan sa doktrina.
Gisingin mo ang iyong sarili sa pamamagitan ng pagtatanong sa mga sumusunod na mga katanungan:
1. Ang kaalaman bang saloobin mo ay humahadlang sa iyong paglilingkod sa Diyos?
2. Gaano karaming mga relihiyosong kaugalian ang nariyan sa araw-araw mong pamumuhay? Kung ikaw ay nagpapakita lamang ng kabanalan sa panlabas, ibig bang sabihin na ang iyong buhay ay sumulong at lumago na?
3. Kapag ikaw ay kumakain at umiinom ng mga salita ng Diyos, itinatakwil mo ba ang iyong mga relihiyosong pananaw?
4. Kapag ikaw ay nananalangin, nagagawa mo bang iwaksi ang relihiyosong seremonya?
5. Ikaw ba ay isang taong nararapat gamitin ng Diyos?
6. Gaano karami ang kaalaman mo sa Diyos na nagtataglay ng mga relihiyosong pananaw?
Mula sa:
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento