Ang kabuuang gawain sa loob ng anim na libong taon ay unti-unting nagbago kasabay ng panahon. Ang mga pagbabago sa gawaing ito ay naganap ayon sa kalagayan ng buong mundo. Ang gawainsa pamamahala ng Diyos ay nagbago lang nang unti-unti ayon sa pagsulong ng sangkatauhan sa kabuuan; hindi pa ito binalak sa simula ng paglikha. Bago nilikha ang mundo, o matapositong likhain, hindi pa binalak ni Jehova ang unang yugto ng gawain, sa batas; ang pangalawang yugto ng gawain, sa biyaya; o ang pangatlong yugto ng gawain, ang panlulupig, na kung saan Siya ang gagawa muna kasama ang isang kalipunan ng tao--ang ilan ay mga inapo ng Moab, at mula rito lulupigin Niya ang buong sansinukob. Hindi Niya ipinahayag ang mga salitang ito matapos likhain ang mundo; hindi Niya ipinahayag ang mga salitang ito pagkatapos ng Moab, lalo't higit bago si Lot. Ang lahat ng Kanyang mga gawa ay naisagawa nang kusang-loob. Mismong ganito kung papaano sumulong ang Kanyang buong anim na libong taon ng gawaing paghatol; hindi Siya sumulat ng plano na katulad ng Paglalagom na Talaguhitan para sa Pagsulong ng Sangkatauhan bago Niya likhain ang mundo. Sa gawain ng Diyos, tuwiran Niyang ipinahahayag kung ano Siya; hindi Niya pinahihirapan ang Kanyang isipan upang gumawa ng plano. Mangyari pa, maraming propeta ang nagpahayag ng kanilang mga hula, ngunit hindi pa rin masasabi na ang gawa ng Diyos ay laging tiyak sa paggawa ng plano; ang mga hula ay ginawa ayon sa talagang gawa ng Diyos. Ang lahat ng gawa Niya ay ang pinakatunay na gawa. Isinasagawa Niya ang Kanyang gawain ayon sa pagsulong ng panahon, at isinasagawa Niya ang karamihan sa Kanyang talagang gawain ayon sa pagbabago ng mga bagay. Para sa Kanya, ang pagsasagawa ng gawain ay tulad ng pangangasiwa ng gamot sa isang sakit; Siya’y nagmamasid habang gumagawa; Siya ay gumagawa ayon sa mga nasubaybayan Niya. Sa bawat yugto ng Kanyang gawain, Siya ay may kakayahang magpahayag ng Kanyang sapat na karunungan at magpahayag ng Kanyang sapat na kasanayan; ipinakikita Niya ang Kanyang sapat na karunungan at sapat na kapangyarihan ayon sa gawa ng bukod-tangingpanahon na iyon at hinahayaan ang alinman sa mga tao na Kanyang ibinalik sa mga panahong iyon na makita ang Kanyang buong katangian. Tinutustusan Niya ang mga pangangailangan ng mga tao at isinasagawa ang gawain na kailangan Niyang gawin ayon sa mga kailangang isagawa sa bawat panahon; tinutustusan Niya ang mga pangangailangan ng mga tao ayon sa antas kung saan sila ay winasak ni Satanas. Ganito ang paraan nang unang nilikha ng Jehova si Adan at Eba nang sa gayon maihayag nila ang Diyos sa lupa at upang magkaroon ng Diyos sa mga likha, ngunit nagkasala si Eba matapos tuksuhin ng ahas; gayundin ang ginawa ni Adan, at magkasama nilang kinain ang bunga ng puno ng kaalaman ng mabuti at masama. Kaya, mayroong mga idinagdag na gawain si Jehova para sa kanila. Nakita Niya ang kahubaran nila at binalot ang kanilang katawan ng damit na gawa sa katad ng hayop. Matapos ito, sinabi Niya kay Adan "Sapagka't iyong dininig ang tinig ng iyong asawa, at kumain ka ng bunga ng punong kahoy na aking iniutos sa iyo na sinabi Kong, Huwag kang kakain niyan; sumpain ang lupa dahil sa iyo ... hanggang sa ikaw ay bumalik sa lupa; sapagka't diyan ka kinuha: sapagka't ikaw ay alabok at sa alabok ka uuwi." Sa babae ay sinabi Niyang, "Pararamihin kong lubha ang iyong kalumbayan at ang iyong paglilihi; manganganak kang may kahirapan; at sa iyong asawa ay pahihinuhod ang iyong kalooban, at siya'y papapanginoon sa iyo." Mula noon ay pinalayas Niya sila mula sa Hardin ng Eden at sila'y hinayaang mamuhay sa labas ng hardin, katulad ng ginagawa ngayon ng mga makabagong tao sa lupa. Nang nilikha ng Diyos ang tao sa simula,hindi Niya binalak na hayaang matukso ng ahas ang tao matapos siyang likhain at isinumpa ang tao at ang ahas. Wala talaga Siyang ganitong plano.; ito ay ang pagsulong lamang ng mga bagay na nagbigay sa Kanya ng bagong gawain sa mga nilikha. Matapos maisagawa ni Jehova ang gawain kina Adan at Eba sa lupa, ang sangkatauhan ay patuloy na sumulong sa loob ng ilang libong taon, hanggang " At nakita ng Panginoon na mabigat ang kasamaan ng tao sa lupa, at ang buong haka ng mga pag-iisip ngkanyang puso ay pawang lagi na lamang masama. At nagsisi ang Panginoon nanilalang Niya ang tao sa lupa, at nalumbay sa kanyang puso. ... Datapuwa't si Noe ay nakasumpong ng biyaya sa mga mata ng Panginoon." Sa oras na iyon si Jehova ay nagkaroon ng mas maraming bagong gawain, dahil ang sangkatauhan na Kanyang nilikha ay naging sobrang makasalanan matapos tuksuhin ng ahas. Sa kalagayan na ito, pinili ni Jehova ang pamilya ni Noe mula sa mga taong ito atkinahabagan sila, at isinagawa ang Kanyang gawain na wasakin ang mundo sa pamamagitan ng baha. Ang sangkatauhan ay nagpatuloy sa pagsulong sa ganitong paraan hanggang sa araw na ito, naging labis na tiwali, at nang ang pagsulong ng sangkatauhan ay umabot sa tuktok, ito rin ay ang magiging katapusan ng sangkatauhan. Mula sa simula hanggang sa katapusan ng mundo, ang katotohanan ng Kanyang gawa ay nanatili sa ganitong paraan. Ito ay katulad kung paanomauuri ang tao ayon sa kanilang klase; malayo sa bawat isang tao na itinalaga sa kalagayang kanilang kinabibilangan sa pinakasimula, ang mga tao ay unti-unting nabibilang sa mga kalagayan pagkatapos sumailalim sa pamamaraan ng pagsulong. Sa huli, kung sinuman ang hindi maililigtas ay ibabalik sa kani-kanilang "mga ninuno." Wala sa mga gawa ng Diyos sa sangkatauhan ang nakahanda na nang likhain ang mundo; sa halip, ang pagsulong ng mga bagay ang nagpahintulot sa Diyos na isagawa ang bawat hakbang ng Kanyang gawain sa sangkatauhan. Ito ay tulad nang kung paanong hindi nilikha ng Diyos na Jehova ang ahas upang tuksuhin ang babae. Hindi ito ang Kanyang tiyak na plano, o isang bagay na sinadya Niya; ang isa ay makapagsasabi na ito ay hindi inaasahan. Ito ang dahilan kung bakit pinalayas ni Jehova si Adan at Eba mula sa Hardin ng Eden at nangako na hindi na muli lilikha ng tao. Ngunit ang karunungan ng Diyos ay natuklasan lamang ng mga tao dahil sa pagkasimulang ito, katulad ng punto na aking sinabi kanina: "Ang Aking karunungan ay ginagamit ayon sa mga balangkas ni Satanas." Kahit gaano naging tiwali ang sangkatauhan o kung paano sila tinukso ng ahas, mayroon pa ring karunungan si Jehova; kaya, naggugol Siya sa bagong Gawain mula nang nilkha Niya ang mundo, at wala sa mga hakbang ng gawaing ito ang naulit. Patuloy na nagsagawa ng mga balangkas si Satanas; patuloy na winawasak ni Satanas ang sangkatauhan, at patuloy na isinagawa ng Diyos na si Jehovah ang Kanyang madunong na gawain. Hindi Siya kailanman nabigo, at hindi Niya itinigil ang Kanyang gawain mula sa paglikha ng mundo hanggang ngayon. Matapos wasakin ni Satanas ang sangkatauhan, patuloy Siyang gumawa sa mga tao upang talunin ang Kanyang mga kaaway na naninira sa sangkatauhan. Magpapatuloy ang labanang ito mula sa simula hanggang sa katapusan ng mundo. Sa paggawa ng mga gawaing ito, hindi lamang Niya pinahintulutan ang sangkatauhan, nawinasak ni Satanas, upang magkamit ng Kanyang dakilang kaligtasan, pinahintulutan rin Niya ang sangkatauhan na makita ang Kanyang karunungan at kapangyarihan, at sa huli, hahayaan Niyang makita ng sangkatauhan ang Kanyang matuwid na katangian--pinarurusahan ang masama at ginagantimpalaan ang mabuti. Nilalabanan Niya si Satanas hanggang sa araw na ito at hindi kailanman natalo, dahil Siya ay isang marunong na Diyos, at ang Kanyang karunungan ay nagagamit ayon sa mga balangkas ni Satanas. Kaya hindi Niya lamang napasusunod ang lahat sa langit sa Kanyang kapangyarihan, nagagawa rin Niyang panatilihin ang lahat sa Kanyang paanan, at hindi huli sa lahat, napababagsak sa Kanyang kaparusahan ang mga gumagawa ng masama na nanghihimasok at nanggugulo sa sangkatauhan. Ang mga bunga ng Kanyang gawain at dulot ng karunungan Niya. Hindi Niya kailanman ipinakita ang Kanyang karunungan sa harap ng pag-iral ng sangkatauhan, dahil wala Siyang kaaway sa langit, sa lupa, o sa buong daigdig, at walang mga hukbo ng kadilimangsinakop ang anuman sa kalikasan. Matapos Siyang ipagkanulo ng arkanghel, nilikha Niya ang sangkatauhan sa lupa, at dahil sa sangkatauhan ay pormal Niyang sinimulan ang isang libong taong digmaan nila ni Satanas, isang arkanghel, isang digmaan na lalong umiigtingsa bawat magkakasunod na yugto. Ang kapangyarihan at karunungan Niya ay naroon sa bawat yugto. Tanging sa oras na ito ay makikita ng lahat ng nasa langit at lupa ang karunungan ng Diyos, kapangyarihan, at ang katotohanan ng Diyos. Isinasagawa Niya pa rin ang gawain sa paraang tulad ng dati; bilang karagdagan, habang isinasagawa Niya ang Kanyang gawain, ipinapakita rin Niya ang Kanyang karunungan at kapangyarihan; pinahihintulutan Niya kayong makita ang katotohanan sa loob ng bawat yugto ng gawain, upang makita kung paano nga ba maipaliliwanag ang kapangyarihan ng Diyos, at higit sa lahat kung paano maipaliliwanag ang katotohanan ng Diyos.
Hindi ba naniniwala ang mga tao na ito ay nakatadhana bago pa ang paglikha na ipagbibili ni Hudas si Hesus? Sa totoo lang, binalak na ito ng Banal na Espiritu ayon sakatunayan ng panahon. Nangyari lamang na mayroong isang tao na ang pangalan ay Hudas na palaging mag-aalibugha sa kabang-yaman.. Kaya siya ay napili upang gumanap sa papel na ito at magsilbi sa ganitong paraan. Ito ang tunay na halimbawa ng paggamit ng lokal na mapagkukunan. Walang kaalam-alam si Hesus noong una; nalaman lamang Niya nang nabunyag si Hudas. Kung mayroong iba na makagaganap sa papel na ito, iba rin sana ang gagawa kaysa si Hudas. Ang nakatalaga sa totoo lang ay kaalinsabay na ginawa ng Banal na Espiritu. Ang gawain ng Banal na Espiritu ay palaging kusang-loob; anumang oras na binabalak Niya ang Kanyang gawain, ang Banal na Espiritu ang magsasagawa nito. Bakit ko palaging sinasabi na ang gawain ng Banal na Espiritu ay makatotohanan? Na ito ay palaging bago at hindi kailanman luma, at ito ay palaging sariwa? Ang gawa ng Diyos ay hindi binalak bago pa likhain ang mundo; hindi ito ang nangyari! Ang bawat hakbang ng gawain ay nagtatamo ng tamang kalalabasanpara sa nauukol na panahon, at hindi nanghihimasok sa isa't-isa. Mayroong iba't-ibang pagkakataon na kung saan ang mga plano sa inyong isip ay hindi mapapantayan ang pinakabagong gawa ng Banal na Espiritu. Ang Kanyang gawain ay hindi kasing-payak ng pag-unawa ng tao, o kasing-masalimuot ng gunamgunam ng tao; ito ay binubuo ng pagtutustos sa tao sa lahat ng oras at lahat ng lugar ayon sa kanilang kasalukuyang pangangailangan. Walang sinuman ang mas malinaw sa diwa ng tao maliban sa Kanya, at tiyak na ito ay para sa dahilan na walang makababagay sa makatotohanang pangangailangan ng tao gayundin ang Kanyang gawain. Samakatuwid, mulasa pananaw ng tao, ang Kanyang gawain ay binalak na muna ng ilang libong taon. Habang Siya ay gumagawa sa inyo ngayon, ayon sa inyong kalagayan, Siya rin ang nagsasagawa ng gawain at nagsasalita sa anumang oras at anumang dako. Kapag ang mga tao ay nasa isang kalagayan, sinasabi Niya ang mga salita na tiyak na kanilang kailangan. Ito ay parang ang unang hakbang sa Kanyang gawain sa mga panahon ng kaparusahan. Pagkatapos ng mga panahon ng kaparusahan, nagpakita ang tao ng ilang mga pag-uugali, sila ay umastang mapanghimagsik sa ilang paraan, lumitaw ang ilang positibong kalagayan, lumitaw din ang ilang negatibong kalagayan, at ang mataas na hangganan ng pagka-negatibong ito ay umabot sa ilang antas. Isinagawa ng Diyos ang Kanyang gawain hango sa lahat ng bagay na ito, at ginamit ang mga bagay na ito upang magkamit ng mas magandang bisa para sa Kanyang gawain. Isinasagawa Niya lamang ang panunustos Niyang gawain sa mga tao ayon sa kanilang kasalukuyang mga kalagayan. Isinasagawa Niya ang bawat hakbang sagawain ayon sa talagangkalagayan ng mga tao. Ang lahat ng nilikha ay nasa Kanyang mga kamay; hindi ba Niya sila makikilala? Sa kabila ng kalagayan ng tao, isinasagawa ng Diyos ang susunod na hakbang sa Kanyang gawain na kailangang matapos, sa anumang oras at lugar. Ang gawaing ito ay hindi binalak ng isang libong taon ang nakaraan; ito ay pagdili-dili lang ng tao! Siya ay gumagawa habang sinusubaybayan ang dulot ng Kanyang gawain, at ang gawain Niya ay patuloy na lumalalim at lumalago; habang Kanyang sinusubaybayan ang napapala ng Kanyang gawain, isinasagawa na Niya ang susunod na hakbang. Gumagamit Siya ng maraming bagay upang unti-unting magbago at upang makita ng mga tao ang Kanyang bagong gawa. Ang ganitong uri ng gawain ay makapagtutustos sa pangangailangan ng mga tao, dahil kilalang-kilala ng Diyos ang tao. Ito ay kung paano isagawa ng Diyos ang Kanyang gawain mula sa langit. Gayundin, ang katawang-tao ng Diyos ay isinasagawa rin ang Kanyang gawain sa parehong paraan, nagbabalak ayon sa katunayan at gumagawa sa sangkatauhan. Wala sa Kanyang mga gawain ang binalak bago nilikha ang mundo, o malambis na binalak sa simula pa lamang. Dalawang libong taon matapos likhain ang mundo, nakita ni Jehova na ang sangkatauhan ay naging sobrang tiwali kaya't ginamit Niya ang bibig ng Propetang si Isaias upang gumawa ng hula na matapos ang Panahon ng Kautusan ay ang katapusan, isasagawa Niya ang Kanyang gawa ng pagtubos sa sangkatauhan sa Panahon ng Kagandahang-loob. Ito ang plano ni Jehova, mangyari pa, ngunit ang planong ito ay ginawa rin ayon sa Kanyang napansing kalagayan sa mga oras na iyon; siguradong hindi Niya ito naisip matapos likhain si Adan. Nanghula lamang si Isaias, ngunit hindi agad nakapaghanda si Jehova para rito sa Panahon ng Kautusan; sa halip, itinalaga Niya ang gawaing ito sa pagsisimula ng Panahon ng Kagandahang-loob, nang nagpakita ang mensahero sa panaginip ni Jose at siya ay niliwanagan, at nagsabing ang Diyos ay magkakatawang-tao, kaya't ang Kanyang gawain sa katawang-tao ay nagsimula. Ang Diyos ay hindi, katulad ng pag-aakala ng iba, naghanda para sa gawain Niya na pagkakatawang-tao matapos likhain ang mundo; ito ay napagpasiyahan lamang ayon sa antas ng pagsulong ng sangkatauhan at angkalagayan ng Kanyang pakikipaglaban kay Satanas.
Nang nagkatawang-tao ang Diyos, ang Kanyang Espiritu ay lumusong sa tao; sa ibang salita, isinuot ng Espiritu ang katawang-lupa. Isinagawa Niya ang Kanyang gawain sa lupa, at sa halip na magdala ng ilang may takdang hakbang, ang gawaing ito ay lubos-lubos na walang hangganan. Ang gawain na isinasagawa ng Banal na Espiritu sa katawang-lupa ay nalalaman sa pamamagitan ng bisa ng Kanyang gawain, at ginagamit Niya ang mga bagay na ito upang malaman ang haba ng panahon na kung saan Siya ay magsasagawa ng gawain sa Kanyang katawang-lupa. Ang Banal na Espiritu ay tahasang ipinakikita ang bawat hakbang sa Kanyang gawain; sinusuri Niya ang Kanyang gawa habang Siya ay nagpapatuloy; ito ay hindi higit sa karaniwan na mahahatak ang pag-iisip ng tao. Ito ay katulad ng gawain ni Jehova sa paglikha ng langit at lupa at lahat ng bagay; sabay Siyang nagplano at gumawa. Pinaghiwalay Niya ang liwanag mula sa kadiliman, at nagkaroon ng umaga at gabi--tumagal ito nang isang araw. Sa pangalawang araw nilikha Niya ang himpapawid, na tumagal din nang isang araw, at nilikha Niya ang lupa, mga dagat at mga bagay na titira rito, at tumagal din nang isang araw. Ito ay nagpatuloy hanggang sa ika-anim na araw, nang nilikha ng Diyos ang tao at pinahintulutan Niya itong pamahalaan ang mga bagay sa lupa, hanggang sa ika-pitong araw, nang natapos Niyang likhain ang lahat ng bagay, at nagpahinga. Pinagpala ng Diyos ang ika-pitong araw at itinalaga ito bilang banal na araw. Pinagpasiyahan Niya ang banal na araw na ito pagkatapos Niyang likhain ang lahat ng bagay, hindi bago Niya ito likhain, hindi Siya nagpasiya na likhain ang mundo sa loob ng anim na araw at magpahinga sa ika-pito; hindi ganoon ang nangyari. Hindi Niya ito sinabi, o binalak. Hindi Niya sinabi na ang paglikha ng lahat ng bagay ay matatapos sa ika-anim na araw at Siya ay mamamahinga sa ika-pito; sa halip, lumikha Siya ayon sa kung ano ang maganda para sa Kanya. Pagkatapos Niyang likhain ang lahat, dumating na ang ika-anim na araw. Kung sa ika-limang araw Niya natapos likhain ang lahat, itatalaga sana Niyang banal na araw ang ika-anim na araw; ngunit, natapos Niyang likhain ang lahat sa ika-anim na araw, kaya naging banal na araw ang ika-pitong araw, na sinusunod pa rin hanggang sa kasalukuyan. Samakatwid, ang Kanyang kasalukuyang gawain ay isinasagawa pa rin sa parehong paraan. Siya ay nagsasalita at tumutustos sa lahat ng inyong pangangailangan ayon sa inyong kalagayan. Iyon ay, ang Espiritu ay nagsasalita at kumikilos ayon sa kalagayan ng tao; ang Espiritu ay pinagmamasdan ang lahat, kasabay nito Siya rin ay gumagawa sa anumang oras at dako. Kung ano ang Aking gawin, ilagay sa inyong harapan, at ipagkaloob sa inyo, walang pagbubukod, na inyong kailangan. Ito ang dahilan kung bakit Aking sinasabi na wala sa Aking mga gawa ang hiwalay sa katunayan; ang lahat ng ito ay tunay, dahil alam ninyong lahat "Tayo ay binabantayan ng Espiritu ng Diyos." Kung ito ay binalak na noon pa man, hindi ba't ito'y magiging masyadong malabo? Sa tingin ninyo ba ay gumawa ang Diyos sa loob ng anim na buong sanlibong taon at itinalaga na ang sangkatauhan bilang suwail, lumalaban, malihim at tuso, nagkakaroon ng laman, tiwaling katangian, pagnanasa ng mga mata, at ang kanilang pagpapalayaw. Hindi ito itinalaga noon, ngunit sa halip ay dahil sa katiwalian ni Satanas. Ang iba ay magsasabi na, "Hindi ba't si Satanas ay hawak din ng Diyos? Itinalaga ng Diyos na wawasakin ni Satanas ang tao sa ganitong paraan, at pagkatapos noon ay isinagawa Niya ang Kanyang gawain sa tao." Itatalaga nga ba ng Diyos si Satanas upang wasakin ang sangkatauhan? Siya lamang ay sabik na pahintulutan ang sangkatauhan na mamuhay nang karaniwan; guguluhin Niya ba ang buhay ng sangkatauhan? Hindi ba't magiging walang saysay ang pagtalo kay Satanas at pagliligtas sa sangkatauhan? Paano maitatalaga ang pagkasuwail ng sangkatauhan? Sa katotohanan, ito ay dahil sa panliligalig ni Satanas; paano ito itatalaga ng Diyos? Ang Satanas na hawak ng Diyos na inyong naiintindihan at ang Satanas na hawak ng Diyos na aking sinasabi ay lubos na magkaiba. Ayon sa inyong pahayag na "Makapangyarihan ang Diyos, at si Satanas ay nasa Kanyang mga kamay," hindi Siya ipagkakanulo ni Satanas. Hindi ba't sinabi ninyo na ang Diyos ay makapangyarihan? Ang inyong kaalaman ay mahirap unawain at malayo sa katunayan; ito ay hindi makatuwiran at hindi gagana! Ang Diyos ang makapangyarihan; ito ay hindi mali. Ipinagkanulo ng arkanghel ang Diyos dahil binigyan ito ng Diyos ng bahagi ng kapangyarihan. Siyempre, ito ay hindi inaasahan, katulad ng pagkahulog ni Eba sa tukso ng ahas. Ngunit, kahit paano man isagawa niSatanas ang pagtataksil nito, hindi katulad ng Diyos, ito ay hindi makapangyarihan. Katulad ng inyong sinabi, malakas si Satanas; kahit ano ang gawin nito ay matatalo ito sa kapangyarihan ng Diyos. Ito ang tunay na kahulugan ng kasabihang, "Makapangyarihan ang Diyos, at si Satanas ay nasa Kanyang mga kamay." Kaya ang Kanyang digmaan laban kay Satanas ay nararapat maisagawa nang maayos; higit pa rito, binabalak Niya ang Kanyang gawain bilang sagot sa mga pandaraya ni Satanas. Iyon ay, ayon samga panahon, inililigtas Niya ang mga tao at ipinakikita ang Kanyang karunungan at kapangyarihan. Gayundin, ang mga gawain sa mga huling araw ay hindi itinalaga bago ang Panahon ng Kaligtasan; hindi ito itinalaga nang maayos katulad ng mga ito: Una, baguhin ang panlabas na katangian ng tao; pangalawa, isakatuparan na ang tao ay tanggapin ang Kanyang kaparusahan at mga pagsubok; pangatlo, isakatuparanna ang tao ay maranasan ang kamatayan; pang-apat, isakatuparan na ang tao ay maranasan ang mgapanahon na magmamahal sa Diyos at magpahayag ng kalalabasan ng nilikhang tao; panglima, isakatuparan na ang tao ay makita ang kalooban ng Diyos at makilala nang lubusan ang Diyos, at gawing ganap ang tao. Hindi Niya binalak ang mga bagay na ito sa Panahon ng Kagandahang-loob; sa halip, nagsimula Siyang mag-plano sa kasalukuyang panahon. Si Satanas ay gumagawa, gayundin ang Diyos. Ipinahahayag ni Satanas ang tiwaling katangian nito, samantalang ang Diyos ay tuwirang nangungusap at nagpapahayag ng mga totoong bagay. Ito ang gawain na isinasagawa ngayon, at ang parehong uri ng simulain sa paggawa ay ginamit din matagal na ang nakalipas, matapos likhain ang mundo.
Una ay nilikha ng Diyos si Adan at Eba, at nilikha rin Niya ang ahas. Sa lahat ng mga bagay, ang ahas ay ang pinakamakamandag; ang katawan nito ay nagtataglay ng lason, at ginamit ni Satanas ang lasong ito. Ang ahas na iyon ang nanukso kay Eba upang magkasala. Nagkasala si Adan pagkatapos ni Eba, at silang dalawa ay napagtanto ang masama sa mabuti. Kung alam ni Jehova na tutuksuhin ng ahas si Eba, at tutuksuhin ni Eba si Adan, bakit Niya inilagay ang lahat sa isang hardin? Kung kaya Niyang hulaan ang mga bagay na ito, bakit Niya nilikha ang ahas at inilagay sa loob ng Hardin ng Eden? Bakit naglalaman ng bunga ng puno ng kaalaman ng mabuti at masama ang Hardin ng Eden?Sinadya ba Niyang kainin nila ang bunga? Nang dumating si Jehova, wala kina Adan at Eba ang nagtangkang harapin Siya, at iyon ang oras na nalaman ni Jehova na kinain nila ang bunga ng puno ng kaalaman ng mabuti at masama at naging biktima ng panlilinlang ng ahas. Sa huli isinumpa Niya ang ahas, at isinumpa Niya sina Adan at Eba. Walang kaalam-alam si Jehova na sila ay kumain ng bunga na mula sa puno. Naging tiwali ang sangkatauhan hanggang sa punto ng pagiging masama at malaswa, hanggang sa punto na ang mga bagay na kanilang inipon sa kanilang mga puso ay masasama at makasalanan; marurumi ang mga ito. Pinagsisihan ni Jehova ang paglikha sa sangkatauhan. Pagkatapos noon ay ipinagpatuloy Niya ang gawaing lipulin ang mundo sa pamamagitan ng baha, na kung saan si Noe at ang kanyang mga anak ay nakaligtas. Ang ilang bagay ay hindi talaga kasing-unlad at higit sa kaya ng tao na katulad ng inaakala ng karamihan. Ang iba ay nagtatanong: Dahil alam ng Diyos na ipagkakanulo Siya ng arkanghel, bakit Niya ito nilikha? Ito ang mga katotohanan: Nang ang mundo ay hindi pa umiiral, ang arkanghel ang pinakadakilang anghel sa langit. Mayroon itong kapangyarihan na higit sa mga ibang anghel sa langit; ito ang kapangyarihan na ibinigay sa kanya ng Diyos. Maliban sa Diyos, ito ang pinakadakilang anghel sa langit. Nang nilikha ng Diyos kalaunan ang sangkatauhan, nagsagawa ng malaking kataksilan ang arkanghel sa Diyos. Sinasabi natin na ipinagkanulo nito ang Diyos dahil nais nitong pamahalaan ang sangkatauhan at malampasan ang kapangyarihan ng Diyos. Ang arkanghel ang nanukso kay Eba papunta upang magkasala; ginawa ito dahil nais nitong itatag ang kaharian nito sa lupa at tuksuhin ang sangkatauhan pagtaksilan ang Diyos at sundin ito. Nakita nito na maraming bagay ang sumunod dito; ang mga anghel ay sumunod, gayundin ang mga tao sa lupa. Ang mga ibon at hayop, mga puno, mga kagubatan, mga bundok, mga ilog, ang lahat ng mga bagay sa lupa ay nasa pangangalaga ng tao--iyon ay, sina Adan at Eba--habang sina Adan at Eba ay sumusunod. Hinangad ng arkanghel na malampasan ang kapangyarihan ng Diyos at pagtaksilan ang Diyos. Kinalaunan ay pinamunuan Niya ang mga anghel upang ipagkanulo ang Diyos, at ang mga ito ay naging iba't-ibang maruruming espiritu.Hindi ba't ang pagbabago ng sangkatauhan ay dulot ng katiwalian ng arkanghel?Naging ganito lamang ang sangkatauhan dahil ipinagkanulo ng arkanghel ang Diyos at winasak nito ang sangkatauhan. Ang bawat hakbang sa gawaing ito ay hindi kasing-payak at karaniwan na katulad nang iniisip ng tao. May dahilan kung bakit isinagawa ni Satanas ang pagtataksil nito. Hindi maunawaan ng tao ang isang payak na bagay.Bakit nilikha ng Diyos ang langit at lupa at ang lahat ng bagay, at nilikha rin si Satanas? Dahil labis na kinamumuhian ng Diyos si Satanas, at si Satanas ang Kanyang kaaway, bakit Niya nilikha si Satanas? Sa paglikha kay Satanas, hindi ba't lumikha rin Siya ng kaaway? Sa katotohanan ay hindi lumikha ng kaaway ang Diyos; sa halip, lumikha Siya ng anghel, at nang lumaon ang anghel na iyon ay ipinagkanulo Siya. Ang katayuan nito ay napadakilaat nagnais itong ipagkanulo ang Diyos. Ang ilan ay magsasabi na ito ay nagkataon lamang, ngunit ito rin ay isang hindi maiiwasang inklinasyon. Ito ay pareho sa kung paanong hindi maiiwasang ng isang tao ang mamatay pagdating sa takdang gulang; ang mga bagay ay sumulong sa isang tiyak na yugto. May ilang nakatatawang nagsasabi; Dahil si Satanas ang Iyong kaaway, bakit Mo ito nilikha? Hindi Mo ba alam na ipagkakanulo Ka nito? Hindi Mo ba kayang dumungaw mula sa kailanman tungo sa walang hanggan? Hindi Mo ba alam ang likas nitong katangian? Dahil tiyak na alam Mong ipagkakanulo Ka nito, bakit Mo ito ginawang arkanghel? Kahit na ipagwalang-bahala na ang pagkakanulo nito, pinamunuan pa rin nito ang maraming anghel at bumaba sa mundo ng mga mortal upang wasakin ang sangkatauhan; hanggang sa araw na ito, hindi Mo pa rin natatapos ang Iyong anim na libong taong gawain ng pamamahala. Tama ba ito? Hindi Mo ba inilalagay ang Iyong sarili sa mas maraming abala kaysa sa kinakailangan? May ilan pa ring magsasabi: Kung hindi winasak ni Satanas ang sangkatauhan sa kasalukuyang panahon, hindi ililigtas ng Diyos ang sangkatauhan sa paraang ito. Sa kasong ito ang karunungan ng Diyos at kapangyarihan ay hindi sana nakita; saan maihahayag ang Kanyang karunungan? Lumikha nga ang Diyos ng sangkatauhan para kay Satanas; sa hinaharap ihahayag ng Diyos ang kanyang kapangyarihan--kung hindi, paano malalaman ng tao ang karunungan ng Diyos? Kung hindi Siya nilabanan ng tao at naging suwail sa Kanya, hindi na sana kakailanganin na ihayag ang Kanyang mga gawa. Kung Siya sana ay sasambahin at susundin ng lahat ng nilikha, wala sana Siyang gawaing isasagawa. Ito ay higit na mas malayo pa sa katunayan ng mga bagay, dahil walang marumi tungkol sa Diyos, at dahil doon hindi Siya makalilikha ng karumihan. Ipinakikita Niya ang Kanyang mga gawa ngayon nang sa gayon ay matalo Niya ang Kanyang mga kaaway, upang mailigtas ang sangkatauhan, na Kanyang nilikha, upang talunin ang mga demonyo at si Satanas, na namumuhi sa Kanya, Siya ay pinagtaksilan at nilabanan, ang lahat ay nasa Kanyang pamamahala at pag-aari noon pa man; nais Niyang talunin ang mga demonyong ito at sa pagsasagawa nito ay ipakita ang Kanyang kapangyarihan sa lahat ng bagay. Ang sangkatauhan at ang lahat ng bagay sa lupa ay sakop na ni Satanas at sakop ng masama. Nais ng Diyos na ipakita ang Kanyang gawa sa lahat ng bagay nang sa gayon ay makilala Siya ng mga tao, at matalo si Satanas at lubos-lubos na lipulin ang Kanyang mga kaaway. Ang kabuuan ng Kanyang gawain ay matutupad sa pamamagitan ng pagpapakita ng Kanyang mga gawa. Ang lahat ng mga nilikha Niya ay nasa sakop ni Satanas, at dahil doon nais Niyang ipakita ang Kanyang kapangyarihan sa kanila, at matalo si Satanas. Kung walang Satanas, hindi Niya sana kakailanganing ipakita ang Kanyang gawa. Kung hindi dahil sa panliligalig ni Satanas, nilikha Niya sana ang sangkatauhan at pinamunuan sila upang manirahan sa Hardin ng Eden. Bakit hindi Niya ipinakita ang Kanyang gawa para sa mga anghel o sa arkanghel bago ang pagkakanulo ni Satanas? Kung nakilala lamang Siya ng mga anghel, at Siya ay sinunod noong simula, hindi Niya sana isinagawa ang mga walang kabuluhang kilos ng gawain. Dahil sa pag-iral ni Satanas at ng mga demonyo, nilabanan Siya ng mga tao at sila ay natigib ng suwail na katangian, dahil doon ninais Niyang ipakita ang Kanyang gawa. Dahil nais Niyang makipag-digma kay Satanas, dapat Niyang gamitin ang Kanyang sariling kapangyarihan upang matalo si Satanas; sa paraang ito, ang Kanyang gawain ng pagliligtas na ginagawa sa sangkatauhan ay magiging daan upang makita ng mga tao ang Kanyang karunungan at kapangyarihan. Ang gawaing isinasagawa ng Diyos ngayon ay makabuluhan at hindi sa kahit na anong paraan ay katulad nang sinasabi ng mga tao: "Hindi ba magkasalungat ang gawain na Iyong isinasagawa? Hindi ba't ang sunud-sunod na gawaing ito ay pagsasanay lamang sa pagpapahirap sa Iyong sarili? Nilikha Mo si Satanas, at pagkatapos ay hinayaan Mo itong Ikaw ay ipagkanulo at labanan. Nilikha Mo ang sangkatauhan, at ito ay ibinigay mo kay Satanas, at Iyong pinahintulutan sina Adan at Eba na matukso. Dahil sinadya Mong gawin ang lahat ng ito, bakit Mo kinamumuhian ang sangkatauhan?Bakit Mo kinamumuhian si Satanas?Hindi ba't kagagawan Mo ang lahat ng ito? Ano ang mayroon upang ito'y Iyong kamuhian?" Maraming balitunang tao ang magsasabi ng mga iyon. Nais nilang mahalin ang Diyos, ngunit sa kanilang mga puso sila ay naghihimutok tungkol sa Diyos- ito rin ay magkasalungat! Hindi ninyo nauunawaan ang katotohanan, napakarami ninyong hindi pangkaraniwang saloobin, at sinasabi ninyo na ito ay pagkakamali ng Diyos- isang kabalintunaan! Kayo ang pinagsalawahanang katotohanan; hindi ito pagkakamali ng Diyos! Ang ilan ang dumaraing nang paulit-ulit: Ikaw ang Siyang lumikha kay Satanas, at ibinigay mo ang sangkatauhan kay Satanas. Ang sangkatauhan ay nagtataglay ng makadiyablong katangian; sa halip na sila ay patawarin, sila ay Iyong kinamuhian hanggang sa isang antas. Sa simula minahal Mo ang sangkatauhan hanggang sa isang antas. Iyong ibinagsak si Satanas sa mundo ng mga tao, at ngayon ay kinamumuhian Mo ang sangkatauhan. Ikaw ay Siyang namumuhi at nagmamahal sa sangkatauhan-- ano ang pagpapaliwanag nito? Hindi ba't ito'y magkasalungat? Kahit paano ninyo man ito tingnan, ito ang nangyari sa langit; ipinagkanulo ng arkanghel ang Diyos sa ganitong paraan, at winasak ang sangkatauhan sa ganitong paraan at nagpatuloy hanggang sa kasalukuyan sa ganitong pamamaraan. Kahit paano ninyo sabihin, ito ang buong salaysay. Ngunit, dapat ninyong maunawaan na isinasagawa ng Diyos ang mga gawain ngayon upang ikaw ay iligtas, at upang matalo si Satanas.
Dahil ang anghel ay bukod-tanging mahina at walang taglay namga kakayahan, ito ay magiging mapagmataas kapag binigyan ng kapangyarihan, lalo na ang arkanghel, na angkatayuan ay mas mataas kumpara sa ibang anghel. Ang arkanghel ang hari ng mga anghel. Namuno ito ng milyun-milyong anghel, at sa ilalim ni Jehova ang kapangyarihan nito ay nilampasan ang kapangyarihan ng kahit na sinong anghel. Nais nitong gawin ang lahat ng bagay, at ang pamunuan ang mga anghel sa mundo ng tao upang pangasiwaan ang mundo. Sinabi ng Diyos na Siya ang nangangasiwa sa mundo; ang sabi ng arkanghelay siya ang mangangasiwa nito, kaya't mula noon pinagtaksilan nito ang Diyos. Sa langit, lumikha ang Diyos ng panibagong mundo. Ninais ng arkanghel na pangasiwaan ang mundong ito at bumaba rin sa mundo ng tao. Pahihintulutan ba ito ng Diyos? Kaya't ito ay inilagay Niya sa balag ng alanganin. Magmula nang wasakin nito ang sangkatauhan, ang Diyos ay nakipagdigma laban dito upang iligtas ang sangkatauhan; ginamit Niya ang anim na isang libong taon upang ito ay matalo. Ang inyong pag-unawa sa makapangyarihang Diyos ay hindi kaayon sa gawain na isinasagawa Niya ngayon; hindi ito gumagawa nang may kasanayan at talaga namang kabalintunaan! Sa katunayan, inihayag lamang ng Diyos ang arkanghel bilang Kanyang kaaway matapos nitong ipagkanulo ang Diyos. Dahil lamang sa pagkakanulonito kaya niyurakan nito ang sangkatauhan matapos dumating sa mundo ng mga tao, dahil na rin sa dahilang ito kaya sumulong sa yugtong ito ang sangkatauhan. Kasunod nito, nakipagsumpaan ang Diyos kay Satanas: Ikaw ay Aking tatalunin at ililigtas ang sangkatauhan, ang Aking nilikha. Sa simula ay hindi nahikayat si Satanas at nagsabi, Sa totoo lang, ano ba ang makakaya Mong gawin sa akin? Talaga bang kaya Mo akong pabagsakin?Kaya Mo ba talaga akong talunin? Matapos Niyang pabagsakin ito, hindi Niya ito binigyan ng pansin at nagsimulang iligtas ang sangkatauhan at isagawa ang Kanyang gawain, sa kabila ng patuloy na panliligalig ni Satanas. Lahat na kayang gawin ni Satanas ay utang na loob nito sa kapangyarihan na ibinigay dito ng Diyos; isinama nito ang lahat ng mga bagay sa kalagitnaan at itinago hanggang sa araw na ito. Inilagay ito ng Diyos sa balag ng alanganinngunit hindi binawi ang kapangyarihan nito, kaya ito ay nagpatuloy sa paninira ng sangkatauhan. Ang Diyos, sa isang banda, ay nagsimulang iligtas ang sangkatauhan, na winasak ni Satanas matapos silang likhain. Hindi ipinakita ng Diyos ang Kanyang gawa habang Siya ay nasa langit; ngunit, bago ang paglikha ng mundo, pinahintulutan Niya ang mga tao na makita ang gawa sa mundong Kanyang nilikha sa langit at pinamunuan ang tao sa itaas ng langit. Sila ay binigyan Niya ng karunungan at katalinuhan, pinamunuan ang mga tao na manirahan sa mundong iyon. Mangyari pa, wala sa inyo ang nakarinig na nito noon. Pagkatapos likhain ng Diyos ang sangkatauhan, nagsimula ang arkanghel na wasakin ang sangkatauhan, ang lahat ng sangkatauhan ay nasa buong kaguluhan. Ito ang panahon kung kailan Niya sinimulan ang digmaan laban kay Satanas, at ito lamang ang panahon na nakita nga ng mga tao ang Kanyang gawa. Sa simula, ang mga gawa Niya ay lingid sa paningin ng sangkatauhan. Matapos mailagay si Satanas sa balag ng alanganin, inalala nito ang sarili nitong mga bagay, at ang Diyos ay hinangad ang Kanyang sariling gawain, patuloy na nakikipaglaban dito, hanggang sa mga huling araw. Ngayon ang panahon kung kailan dapat mawasak si Satanas. Sa simula, binigyan ito ng Diyos ng kapangyarihan, at nang lumipas at ito'y Kanyang inilagay sa balag ng alanganin, ngunit nanatili itong suwail. Nang lumipas, sa lupa,winasak nito ang sangkatauhan, ngunit sa katunayan, ang Diyos ay naroon at pinangangasiwaan ang sangkatauhan. Ginagamit ng Diyos ang Kanyang pamamahala ng mga tao upang talunin si Satanas. Sa paninira ng mga tao, dinadala ni Satanas ang kapalaran ng mga tao sa katapusan at ginugulo ang gawain ng Diyos. Sa isang banda, ang gawain ng Diyos ay ang pagliligtas sa sangkatauhan. Alin sa mga hakbang sa sariling gawain ng Diyos ang hindi para sa kaligtasan ng sangkatauhan? Alin sa mga hakbang ang hindi para sa paglilinis ng mga tao, upang sila ay gumawa nang makatuwiran at mamuhay sa paraan na lumilikha ng wangis na maaaring mahalin? Si Satanas, gayunman, ay hindi ginagawa ito. Sinisiraan nito ang sangkatauhan; patuloy nitong isinasagawa ang kanyang gawaing paninira sa sangkatauhan sa buong daigdig. Siyempre, isinasagawa rin ng Diyos ang Kanyang sariling gawain. Hindi Niya binibigyang-pansin si Satanas. Kahit gaano kalaki ang kapangyarihan na mayroon si Satanas, ang kapangyarihan nito ay ibinigay pa rin ng Diyos; sa katunayan, ay hindi talaga ibinigay basta-basta ang lahat ng Kanyang kapangyarihan, kaya anuman ang gawin nito, hindi nito malalampasan ang Diyos at ito ay palaging hawak ng Diyos. Hindi ipinakita ng Diyos ang anuman sa Kanyang mga gawain sa langit. Binigyan Niya lamang si Satanas ng maliit na bahagi ng Kanyang kapangyarihan upang pahintulutan itong pamunuan ang mga anghel. Kaya, kahit na ano ang gawin nito, hindi nito malalampasan ang kapangyarihan ng Diyos, dahil ang kapangyarihang orihinal na ibinigay ng Diyos ay may hangganan. Habang gumagawa ang Diyos, nanliligalig si Satanas. Sa mga huling araw, tatapusin nito ang panggugulo; gayundin, ang gawain ng Diyos ang matatapos, at ang uri ng tao na nais gawing ganap ng Diyos ay matatapos. Pasulong na pinangungunahan ng Diyos ang mga tao; ang kanyang buhay ay tubig na buhay, hindi masusukat at walang hangganan. Winasak ni Satanas ang tao hanggang sa isang antas; sa huli, ang buhay na tubig ng buhay ay gagawing ganap ang tao, at magiging di-mangyayari para kay Satanas na makialam at maisagawa ang gawain nito. Kaya, ang Diyos ay lubos na kukunin ang mga taong ito. Ayaw pa rin itong tanggapin ni Satanas hanggang ngayon; patuloy nitong inilalaban ang sarili sa Diyos, ngunit hindi nagbibigay-pansin ang Diyos. Ang sabi Niya, "Ako ay magiging matagumpay laban sa lahat ng puwersa ng kadiliman ni Satanas at laban sa mga impluwensiya ng kadiliman. Ito ang gawain na dapat isagawa sa laman, at ito rin ang kahulugan ng pagkakatawang-tao. Ito ay upang matapos ang yugto ng gawain sa pagtalo kay Satanas sa mga huling araw, upang lipulin ang lahat ng bagay na pag-aari ni Satanas. Hindi mapipigilan ang pagtatagumpay ng Diyos laban kay Satanas! Sa katunayan ay matagal nang nabigo si Satanas. Nang ang ebanghelyo ay lumaganap sa lugar ng malaking pulang dragon, iyon ay, kung kailan ang katawang-tao ng Diyos ay nagsimulang gumawa, at ang gawaing ito ay nasimulan, si Satanas ay lubos na natalo, dahil ang pagkakatawang-tao ay upang talunin si Satanas. Nakita ni Satanas na ang Diyos ay muling nagkatawang-tao at nagsimula muling magsagawa ng Kanyang gawain, at nakita nito na walang hukbo ang makapagpapatigil sa gawain. Kaya't ito ay nagulat nang makita nito ang gawain at hindi na nagtangkang magsagawa ng iba pang gawain. Sa simula ang akala ni Satanas ay nagtataglay ito ng maraming karunungan, at ginagambala at ginugulo nito ang gawain ng Diyos; ngunit, hindi nito inaasahan na muling nagkatawang-tao ang Diyos, at sa Kanyang gawain, ginamit ng Diyos ang pagkasuwail nito upang magsilbing pahayag at paghatol sa sangkatauhan, at sa gayon ay malupig ang sangkatauhan at matalo ito. Mas matalino ang Diyos rito, at ang Kanyang gawa ay lampas sa gawa nito. Samakatuwid, isinaad ko noong nakaraan ang mga sumusunod: Ang Aking gawain ay isinasagawa bilang sagot sa mga pandaraya ni Satanas. Sa huli, ipakikita Ko ang Aking kapangyarihan at ang kawalang-lakas ni Satanas. Kapag isinasagawa ng Diyos ang Kanyang gawain, si Satanas ay bumubuntot sa Kanyang likuran, hanggang sa huli ito ay mawawasak-- at hindi nito malalaman kung ano ang tumama rito! Mapagtatanto lamang nito ang katotohanan sa oras na ito ay nabasag at nadurog; sa oras na iyon ay nasunog na ito sa lawa ng apoy. Hindi kaya ito maging ganap namahikayat pagkatapos? Dahil wala na itong mga magagamit pang pakana!
Ang bawat hakbang sa makatotohanang gawain na ito ang madalas na humihila pababa sa puso ng Diyos na may kalungkutan para sa sangkatauhan, nang sa gayon ang digma Niya laban kay Satanas ay tumagal nang anim na libong taon. Ang sabi ng Diyos: Hindi na Ako kailanman lilikha ng sangkatauhan, o magkakaloob ng kapangyarihan sa mga anghel. Mula sa oras na iyon, nang dumating ang mga anghel upang kumilos sa lupa, sinunod lamang nila ang Diyos upang magsagawa ng mga gawain. Hindi Niya binigyan ng kapangyarihan ang mga anghel. Ang mga anghel na nakita ng mga Israelita, paano nila isinagawa ang kanilang mga gawain? Ipinakita nila ang kanilang sarili sa pamamagitan ng mga panaginip at inihatid ang mga salita ni Jehova. Nang nabuhay si Jesus tatlong araw matapos Siyang ipako sa krus, ang mga anghel ang tumulak sa malaking bato; hindi ito ginawa nang kusang Espiritu ng Diyos. Ganito lamang ang mga gawain na isinasagawa ng mga anghel; gawang pag-alalay lang sila at walang kapangyarihan, dahil hindi sila kailanman pagkakaloobang muli ng kapangyarihan. Pagkatapos gumawa ng ilang panahon, ang mga tao na ginamit ng Diyos sa lupa ayinangkin ang katayuan ng Diyos at sinabing, Nais kong malampasan ang sansinukob! Nais kong tumayo sa pangatlong langit! Nais namin ang pangangasiwang paghahari sapinakamataas na kapangyarihan! Sila ay magiging mapagmataas matapos ang ilang araw na paggawa; nagnanais sila ng paghaharing pinakamataas na kapangyarihan sa lupa, nais nilang magtatag ng bagong bansa, nais nila ang lahat ng bagay sa kanilang paanan at nais nilang tumayo sa pangatlong langit. Hindi ba ninyo alam na kayo ay tao lamang na ginamit ng Diyos? Paano kayo makaaakyat sa pangatlong langit? Bumaba ang Diyos sa lupa upang gumawa, tahimik at hindi umaangal, at umaalis nang patago pagkatapos maisagawa ang Kanyang gawain. Hindi Siya dumaraing katulad ng ginagawa ng mga tao, sa halip makatotohanan Niyang isinasagawa ang Kanyang gawain. Ni pumapasok sa isang simbahan upang umiyak. Lilipulin Ko kayong lahat! Kayo ay Aking isusumpa at parurusahan! Isinasagawa Niya lamang ang Kanyang gawain, at umaalis kapag Siya ay natapos. Ang mga relihiyosong pastor na nagpapagaling ng maysakit at nagpapalayas ng mga demonyo, nagsesermon mula sa pulpito, nangungusap ng mahahaba at magagarbong talumpati at tumatalakay sa mga hindi makatotohanang bagay, ay mayayabang hanggang sa kaibuturan! Sila ang mga inapo ng arkanghel!
Matapos Niyang isagawa ang Kanyang anim na libong taon ng gawain hanggang sa kasalukuyan, nagpakita ang Diyos ng marami sa Kanyang mga gawa, una sa lahat upang matalo si Satanas at mailigtas ang sangkatauhan. Ginagamit Niya ang pagkakataong ito upang pahintulutan ang lahat sa langit, ang lahat sa lupa, ang lahat ng nasasakop ng mga dagat gayundin ang lahat ng bagay sa lupa na nilikha ng Diyos na makita ang Kanyang kapangyarihan at ang Kanyang mga gawa. Ginagamit Niya ang pagkakataongtalunin si Satanas upang maipakita ang lahat ng Kanyang gawa sa sangkatauhan at pahintulutan ang mga tao na Siya ay sambahin at purihin ang Kanyang karunungan sa pagtalo kay Satanas. Ang lahat ng nasa lupa, sa langit at nasasakop ng mga dagat ay nagbibigay sa Kanya ng kaluwalhatian, pinupuri ang lahat ng gawa Niya at isinisigaw ang Kanyang banal na pangalan. Ito ay patunay ng pagtalo Niya kay Satanas; ito at patunay ng paglupig Niya kay Satanas; higit sa lahat, ito ay patunay ng Kanyang pagliligtas sa sangkatauhan. Ang buong nilikha ng Diyos ay nagbibigay sa Kanya ng kaluwalhatian, pinupuri Siya sa pagtalo sa Kanyang kaaway at matagumpay na pagbabalik at pinupuri Siya bilang dakilang matagumpay na Hari. Ang Kanyang layunin ay hindi lamang talunin si Satanas, kaya ang gawain Niya ay nagpatuloy sa loob ng anim na libong taon. Ginamit Niya ang pagkatalo ni Satanas upang iligtas ang sangkatauhan; ginamit Niya ang pagkatalo ni Satanas upang ipakita ang lahat ng Kanyang mga gawa at ang Kanyang kaluwalhatian. Siya ang magkakamit ng kaluwalhatian, at ang lupon ng mga anghel ay makikita rin ang Kanyang kaluwalhatian. Ang mensahero sa langit, ang mga tao sa lupa at ang lahat ng mga nilikha sa lupa ay makikita ang kaluwalhatian ng Tagapaglikha. Ito ang gawain na Kanyang isinasagawa. Ang mga nilikha Niya sa langit at lupa ay makikita ang Kanyang kaluwalhatian, at magbabalik Siya nang matagumpay matapos lubos na talunin si Satanas at pahihintulutan ang sangkatauhan na purihin Siya. Matagumpay Niyang makakamit ang parehong aspetongito. Sa huli, ang lahat ng sangkatauhan ay malulupig Niya, at Kanyang lilipulin ang sinumang lalaban o susuway, lilipulin ang lahat ng pag-aari ni Satanas. Nakikita ninyo ang lahat ng gawa ng Diyos, ngunit kayo pa rin ay lumalaban at mga pasaway at hindi nagpapasakop; nagtatago kayo ng maraming bagay sa inyong kalooban at ginagawa kung ano ang naisin; sinusunod ninyo ang inyong sariling pagnanasa, at kagustuhan-- ito ay pagsuway; ito ay paglaban. Ang paniniwala sa Diyos na isinasagawa para sa laman, para sa sariling pagnanais, at para sa sariling kagustuhan, para sa mundo, at para kay Satanas, ay nakakadiri; ito ay paglaban at pagsuway. Mayroong iba't-ibang uri ng paniniwala ngayon: Ang ilan ay naghahanap ng sulingan mula sa sakuna, at ang ilan ay naghahanap upang makatanggap ng pagpapala, samantalang ang ilan ay nagnanais na maunawaan ang mga hiwaga at ang ilan ay sumusubok na makakuha ng salapi. Ang lahat ng ito ay paraan ng paglaban; ang lahat ng ito ay kalapastanganan! Ang sabihin na ang isa ay nanlalaban o sumusuway-- hindi ba't ito'y tumutukoy sa mga bagay na ito? Maraming tao ngayon angnaghihimutok, nagsusumbong o nanghuhusga. Ang lahat ng mga bagay na ito ay ginawa ng masama; ang mga ito ay panlalaban at pagsuway ng mga tao; ang mga ganoong tao ay hawak at pag-aari ni Satanas. Ang mga tao na kinukuha ng Diyos ay ang mga lubos na nagpapasakop sa Kanya, ang mga winasak ni Satanas ngunit nailigtas at nalupig ng Kanyang gawain ngayon, ang mga tiniis ang mga paghihirap at sa huli ay lubusang nakuha ng Diyos at hindi na namumuhay sa ilalim ng pananakop ni Satanas at nakalaya sa pagiging hindi makatuwiran, ang mga handang ipamuhay ang kabanalan- ang mga ito ang pinakabanal na tao; sila ang mga banal. Kung ang inyong kasalukuyang pagkilos ay hindi tumutugma sa isang bahagi ng mga atas ng Diyos, kayo ay aalisin. Ito ay hindi matututulan. Ang lahat ay ginawa ayon sa kasalukuyan; kahit na pinili at itinalaga ka Niya, ang mga kilos ninyo ngayon ang magpapasya sa maaaring kalabasan nito. Kung ikaw ay hindi makasusunod ngayon, ikaw ay aalisin. Kung ikaw ay hindi makasusunod ngayon, paano ka aasang makasusunod mamaya? Ngayon na isang napakalaking himala ang ipinakita sa iyo, hindi ka pa rin naniniwala. Sabihin mo sa Akin, paano mo Siya paniniwalaan mamaya, kapag natapos Niya ang Kanyang gawain at hindi na nagsagawa ng ibang gawain? Sa puntong iyon, mas higit na magiging imposible para sa iyo ang sundin Siya! Sa ibang pagkakataon, ang Diyos ay aasa sa iyong kilos at kaalaman patungkol sa gawain ng katawang-tao ng Diyos at ang iyong mga karanasan upang malaman kung ikaw ay makasalanan o matuwid, o malaman kung ikaw ay ginawang sakdal o inalis. Nakikita ninyo ito dapat nang maliwanag. Ang Banal na Espiritu at gumagawa nang maigi: inaalam Niya ang kinalabasan ayon sa iyong pag-uugali ngayon. Sino’ng nagsasabi ng mga salita para sa ngayon? Sino ang nagsasagawa ng mga gawain ngayon? Sino ang magpapasya kung ikaw ba ay aalisin bukas? Sino ang magpapasya kung gagawin ka bang sakdal? Hindi Ko ito ginagawang mag-isa? Ako ang nangungusap ng mga salitang ito; Ako ang Siyang nagsasagawa ng mga gawaing ito. Panunumpa, pagpaparusa at paghatol sa mga tao, ang lahat ng ito ay bahagi ng Aking gawain. Sa huli, ang pag-alis sa iyo ay magiging gawain Ko rin. Ang lahat ay sa Aking sariling gawa! Ang gawin kang sakdal ay gawain ko, at ang pahintulutan kang matamasa ang mga pagpapala ay gawa Ko rin. Ang lahat ng ito ay Aking sariling gawain. Ang kalalabasan mo ay hindi itinalaga ni Jehova; ito ay pinagpasyahan ng Diyos ng ngayon. Ito ay pinagpasyahan ngayon; hindi ito pinagpasyahan bago likhain ang mundo. Ang ilang tiwaling tao ay nagsasabi, Marahil ay may mali sa Iyong paningin, at hindi Mo ako nakikita sa paraang dapat. Sa huli, makikita ninyo kung paano ipahayag ng Espiritu ang lahat! Orihinal na pinili ni Hesus si Hudas bilang Kanyang alagad. Inaakala ng mga tao na nagkamali ang Diyos sa kanya. Paano Niya nagawang pumili ng alagad na magtataksil sa Kanya? Sa simula, walang hangarin si Hudas na pagtaksilan si Hesus. Nangyari lamang ito nang malaon. Sa panahon na iyon, tiningnan ni Hesus si Hudas nang may pagsang-ayon; pinasunod Niya ang taong ito at ginawang katiwala sa kanilang mga bagay ukol sa pananalapi. Kung alam lamang niya na maglulustay ng pera si Hudas, hindi Niya sana ito gagawing katiwala sa salapi. Ang isa ay magsasabi na hindi alam ni Hesus na ang taong ito ay baluktot at tuso, at dinaya ang kanyang mga kapatid. Nang pagkatapos sumunod ni Hudas, nakita siya ni Hesus na dinadaya ang kanyang mga kapatid at ang Diyos. Nalaman din ng mga tao na siya ay palaging gumagastos mula sa lukbutang pansalapi, at sinabi nila ito kay Hesus. Noon lamang nalaman ni Hesus kung ano ang nangyayari. Dahil kailangang isagawa ni Hesus ang gawain ng pagpapapako sa krus at nangailangan ng tao na magtataksil sa Kanya, at nagkataon na naging akma si Hudas para sa pagganap nito, ang sabi ni Jesus, May isa sa atin ang magtataksil sa Akin. Ang Anak ng tao ay gagamitin ang pagtataksil na ito upang maipako sa krus at sa loob ng tatlong araw ay muling mabubuhay. Sa oras na iyon, hindi pinili ni Hesus si Hudas na Siya ay pagtaksilan; sa kabaligtaran, ninais Niyang si Hudas ay maging tapat na alagad. Sa Kanyang pagkagulat, si Hudas pala ay pinagtaksilan ang Panginoon, at ginamit Niya ang kalagayang ito upang piliin si Hudas para sa gawain. Kung lahat sana ng labindalawang alagad ni Hesus ay tapat, at walang katulad ni Hudas ang napabilang sa kanila, ang tao na magtataksil kay Hesus ay hindi manggagaling sa mga alagad. Ngunit, sa oras na iyon nagkataon lamang na mayroong isa sa kanila ang nasisiyahan sa pagtanggap ng suhol--Hudas. Ginamit ni Hesus ang taong ito upang matapos ang Kanyang gawain. Napakapayak nito! Hindi ito itinalaga ni Hesus sa simula ng Kanyang gawain; ginawa lamang Niya ang pasyang ito nang sumulong na ng isang hakbang ang mga bagay. Ito ang pasya ni Hesus, ang pasya ng Espiritu ng Diyos. Sa panahong iyon, si Hesus ang pumili kay Hudas; nang pinagtaksilan ni Hudas si Hesus, ito ay kagagawan ng Banal na Espiritu upang ito ay Kanyang magamit; ito ay ang gawain ng Banal ng Espiritu noong panahongiyon. Nang pinili ni Hesus si Hudas, wala Siyang hinala na ito ay magtataksil sa Kanya. Ang alam lamang Niya ay siya si Hudas. Ang mga mapapala mo ay pagpapasyahan ayon sa iyong antas ng pagpapasakop ngayon at ayon sa paglago ng antas ng iyong buhay, hindi ayon sa kaisipan ng mga tao na "ito ay itinalaga bago pa man nilikha ang mundo." Dapat mong makita nang malinaw ang mga bagay na ito. Ang kabuuan ng gawaing ito ay hindi isinasagawa ayon sa iyong pag-iisip.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento